Jak powiedział ks. Kazimierz Kurek, inicjatorzy modlitwy chcą przybliżyć postaci obu polityków i przypomnieć ich zasługi. - Europa musi mieć "mężnych" patronów. Obaj politycy takimi są. Ich zasługi dla zjednoczenia Europy są niepodważalne. Wciągnęli po II wojnie światowej Niemcy do pokojowej współpracy. Mogli to zrobić w tamtym czasie tylko ludzie wierzący. Niewierzący zgotowali wcześniej światu piekło" - mówił ks. Kurek. Według niego ta msza będzie okazją do przypomnienia - zarówno młodym ludziom, jak i starszym - życiorysów obu polityków. Przywrócenia ich w świadomość polskiego społeczeństwa; przypomnienia - kim byli i jak z perspektywy lat ich postrzegać; przypomnienia, co nimi kierowało do zjednoczenia Europy. Pierwsza - bo ks. Kurek zapowiada kolejne - msza św. w intencji beatyfikacji twórców zjednoczonej Europy odbędzie się w sobotę o godz. 17.00 w łódzkim kościele Karmelitanek Bosych. Włoch Alcide De Gasperi był jedną z kluczowych postaci w historii zjednoczonej Europy, współtwórcą koncepcji powołania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Urodził się w 1881 r., zmarł w 1954 roku. W 1919 współzałożyciel Włoskiej Partii Ludowej (PPI), od 1923 jej przewodniczący. Od 1921 deputowany do parlamentu włoskiego. Po rozwiązaniu partii w listopadzie 1926 r., jako przeciwnik faszyzmu, został pozbawiony mandatu, w 1927 aresztowany i skazany na 4 lata więzienia. Został zwolniony dzięki interwencji papieża Piusa IX. W czasie II wojny światowej działał w ruchu oporu. Po wyzwoleniu Rzymu w czerwcu 1944 roku został ministrem bez teki. Wkrótce stał się liderem włoskiej sceny politycznej. W 1949 r. wprowadził Włochy do NATO. Propagował ideę zjednoczenia Europy, odwołując się do zasad solidaryzmu. Nadzieję pokładał przede wszystkim w instytucjach typu "wspólnotowego". Gdy 9 maja 1950 roku ogłoszona została historyczna deklaracja Roberta Schumana, już następnego dnia Włochy zgłosiły gotowość udziału w jego projekcie. Proces beatyfikacyjny de Gasperiego rozpoczął się w 1993 r. Robert Schuman urodził się w 1886 r., a zmarł w 1963 r. Już jako student był aktywnym działaczem organizacji katolickich, później został francuskim politykiem. W marcu 1940 roku, w przeddzień wkroczenia armii niemieckiej do Francji, objął funkcję podsekretarza stanu. Po klęsce Francji początkowo poparł kapitulancki rząd Petaina i zachował w nim stanowisko podsekretarza stanu. Kilkanaście dni później podał się jednak do dymisji. Aresztowany i deportowany w głąb Niemiec, uciekł w 1942 roku. Współpracował z francuskim ruchem oporu. Po wyzwoleniu wszedł do rządu tworzonego przez generała Charlesa de Gaulle'a. Opowiadał się za umocnieniem współpracy francusko- niemieckiej; ostro sprzeciwiał się powojennej izolacji Niemiec. Uczestniczył w opracowaniu planu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS) - projektu oddania pod wspólną władzę francuskiego i niemieckiego węgla oraz stali. Przedstawił ten plan francuskiej Radzie Ministrów, a następnie - 9 maja 1950 roku - francuskiemu społeczeństwu. EWWiS miała prowadzić do utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy, połączenia ludzi ponad wzajemnymi animozjami, uprzedzeniami i chęcią zemsty. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1990 roku.