Wojna w Ukrainie. To się dzieje naprawdę!
Czy w końcu naprawdę uwierzymy w to co widzimy? W to, że w telewizyjnych nagłówkach i internetowych serwisach jest napisane: Rosjanie atakują Kijów! Czy litery są zbyt małe, czy scenariusze zdarzeń miały być inne, czy po prostu ciągle nie chcemy w to uwierzyć? Trwa WOJNA! Nie kryzys, nie wtargnięcie, nie interwencja, po prostu wojna. Dla niektórych z nas to 780 km, dla innych 114 km, ale to przecież tuż obok, u naszych sąsiadów. Zły sen? Film? "Niech to już się skończy! Im szybciej się skończy tym szybciej zapomnimy!" Nie zapomnimy, ponieważ w czwartek 24 lutego zmieniło się wszystko...
Ta wojna nie wybuchła... Ot tak, nagle, sama z siebie nie eksplodowała. Ona została podjęta, zrealizowana i zaplanowana już wcześniej. Za to wybuchają pociski balistyczne Iskander w Kijowie, masakrowany jest Charków, a przez kraj naszego sąsiada przejeżdżają czołgi i mordercze wyrzutnie Grad. Ciągle w to nie wierzymy? Czy może wierzymy Putinowi siedzącemu za sześciometrowym stołem? Przecież wtedy, gdy przyjmował w rozmowach "ostatniej szansy" prezydenta Francji i kanclerza Niemiec już wiedział co chce zrobić. Czy chciał jeszcze raz popatrzeć na ich niepewne twarze, nim wymierzy cios w nas i nasze wartości, w całą cywilizowaną Europę?
Czy Ukraina została skazana na pożarcie? Przecież nie wierzyliśmy w wojnę. Nie wierzyliśmy też, że Ukraińcy będą bronić się tak dzielnie, a może też, w tej naszej spokojnej, nieco rozleniwionej Europie liczyliśmy, że Rosjanie szybko uporają się z ich oporem? Putin oszukał nas wszystkich, ale nie możemy się bać! Chociaż Ukraina przyjęła pierwsze ciosy na siebie, to wojna została wypowiedziana całej Europie. Ona jest tu, w naszym "bezpiecznym" świecie.
Czy chcemy patrzeć jak na wyciągnięcie dłoni od nas giną ludzie i udawać, że nic się nie dzieje? Nadal grać w tę grę Putina? Czy chcemy być jego wspólnikami, a może też zakładnikami?
Przecież nie możemy się bać! Ukraińcy się nie boją i my też nie możemy stchórzyć przed groźbami Moskwy. Wspólnie możemy obronić naszą wolność. Dlatego Ukraina nie powinna pozostać osamotniona w swojej heroicznej walce. Nie chcemy już słyszeć tego, co po stłumieniu przez Rosjan powstania listopadowego 191 lat temu usłyszeli Polacy, że "porządek panuje w Warszawie." Nie chcemy takich porządków - ponieważ w Kijowie, Charkowie, Mariupolu, Czernichowie, Chersoniu trwa bezwzględna wojna. Wojna o przyszłość naszej wspólnej Europy.
Nie skazujmy Ukrainy na porażkę, a nas na wstyd i upadek naszych wartości, których niektórzy w imię świętego spokoju nie chcą bronić. Demokracja to wolność i możliwość wyboru, a także posiadanie swojego losu w swoich rękach. Jeszcze go mamy.
Natalia Fedorczenko
