Uczył się w Gimnazjum im. T. Czackiego, zdawał tajną maturę w roku 1940, a następnie studiował polonistykę na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w tym samym czasie jako magazynier w firmie Pędzich, która handlowała na Pradze materiałami budowlanymi. Brał też aktywny udział w konspiracyjnym życiu literackim. Był związany ze środowiskiem wydającym lewicowe pismo "Droga". W 1942 roku Borowski wydał tom katastroficznych wierszy "Gdziekolwiek ziemia", dwa lata później pojawił się kolejny tom "Arkusz poetycki". Pisarz został aresztowany 25 II 1943 roku. Przebywał na Pawiaku, potem w Oświęcimiu. W lagrze pisał utwory literackie, chciał w ten sposób podtrzymać na duchu innych więźniów. Po pobycie w Krankenbau (zapalenie płuc) został sanitariuszem, co zwiększało jego szansę przeżycia. W tym samym obozie przebywała narzeczona pisarza, Maria Rundo. W roku 1944 Tadeusz Borowski przewieziony został do obozów Dautmergen, a następnie Dachau - Allach. Po wyzwoleniu lagru (1 V 1945 rok) przez VII Armię Stanów Zjednoczonych przebywał w obozie dla dipisów we Freimannie pod Monachium. W tym czasie pisarz opublikował tomy wierszy, które nawiązywały do obozowych doświadczeń: "Imiona nurtu" (1945 rok), "Poszukiwania", wraz z K. Olszewskim (1945 rok). Okres pobytu w Auschwitz przedstawił w utworze "Byliśmy w Oświęcimiu" (wraz z J. Nel Siedleckim i K. Olszewskim, 1946 rok). W maju 1946 roku Borowski powrócił do Warszawy, a po kilku miesiącach poślubił Marię Rundo. Do roku 1948 pracował na Uniwersytecie Warszawskim. Nawiązał wówczas współpracę z komunistyczną prasą ("Kuźnica") oraz z pismami reprezentującymi generację wojenną ("Pokolenie", "Nurt"). W 1948 roku ukazały się dwa tomy opowiadań pisarza: "Kamienny świat" oraz "Pożegnanie z Marią". W tym samym roku pisarz wstąpił do PPR (Polska Partia Robotnicza), w latach kolejnych należał do najbardziej aktywnych apologetów komunistycznego ustroju, do którego przekonywał w artykułach, a później w tomach "Opowiadania z książek i gazet" (1949 rok), "Mała kronika wielkich spraw" (1951 rok), "Na przedpolu" (1952 rok), "Czerwony maj" (1952 rok). W latach 1949 - 1950 Tadeusz Borowski pracował w Polskim Biurze Informacji Prasowej w Berlinie Wschodnim (oficjalnie jako referent kulturalny, tajnie jako agent wywiadu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego).