Zdał maturę w liceum im. Nowodworskiego w Krakowie, w mieście tym studiował architekturę i w ASP. W latach pięćdziesiątych publikował w prasie krakowskiej. Debiutował w 1950 roku na łamach "Przekroju" reportażem "Młode miasto". Pracował w redakcjach "Dziennika Polskiego, "Echa Krakowa", "Od A do Z". Zasłynął jako satyryk rubryką "Postępowiec" drukowaną w różnych pismach. Współpracował również z polskim radiem, studenckim teatrem eksperymentalnym Bim - Bom z Gdańska i krakowskim kabaretem - Piwnica pod Baranami. Sławomir Mrożek w 1963 roku zamieszkał we Włoszech, a w 1968 roku w Paryżu. Mieszkał też w USA, RFN oraz Meksyku. Pisarz oficjalnie zaprotestował przeciw interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 roku, odebrano mu wówczas polski paszport. Dziesięć lat później przyjął obywatelstwo francuskie, zaczął odwiedzać Polskę, do której powrócił na stałe w roku 1996. Twórca to laureat wielu nagród, między innymi: Fundacji im. Kościelskich (1962 rok), Fundacji im. Jurzykowskiego (1964 rok), austriackiej nagrody państwowej (1972 rok), Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (1984 rok). Sławomir Mrożek należy do najwybitniejszych dramatopisarzy europejskich 2. połowy XX wieku. Interesuje się przede wszystkim pełną sprzeczności, czasem wręcz absurdalną sytuacją człowieka w świecie współczesnym. Przez wiele lat uchodził głównie za krytyka rzeczywistości totalitarnej. Dziś jest przede wszystkim pisarzem, który odsłania bezradność jednostki wobec systemów zbiorowego życia. Do najważniejszych dzieł twórcy należą: zbiory zabawnych, groteskowych opowiadań ("Słoń" - 1956 rok, "Wesele w Atomicach" - 1959 rok, "Deszcz" - 1962 rok, "Opowiadania" - 1964 rok, "Donosy" - 1982 rok, "Małe prozy" - 1990 rok i inne), "Tango" (tragikomedia, 1964 rok), "Emigranci" (dramat, 1974 rok), "Miłość na Krymie" (tragikomedia, 1994 rok). W latach 1994 - 98 wydano 12 tomów "Dzieł zebranych". W 2006 roku ukazała się autobiografia "Baltazar".