- Brak objawów choroby COVID-19 wcale nie eliminuje średnioterminowych, czyli pojawiających się po dwóch, trzech, czterech miesiącach powikłań, które są najprawdopodobniej przewlekłymi stanami, które mogą powoli prowadzić do inwalidyzacji osoby. Być może nie w ciągu roku, ale po trzech, pięciu latach - zauważył. Wyliczył, że są to najczęściej problemy związane ze zwłóknieniem mięśnia sercowego i płuc. - To są zwłóknienia np. płuc po burzy cytokinowej. Obserwujemy to także u pacjentów w naszym szpitalu. Na razie nie wiemy jeszcze, czy te zmiany są trwałe i progresywne, czy tymczasowe - wyjaśnił. Dodał też, że trudno na razie wyciągać daleko idące wnioski, bo COVID-19 jest chorobą nową i do końca niezbadaną, przede wszystkim jeszcze bez możliwości oceny długoterminowego wpływu na organizm. Sytuacja w szpitalu MSWiA Z kolei pytany o bieżącą sytuację w warszawskim szpitalu MSWiA, który od piątku jest jednym z 16 szpitali koordynujących, a od 15 marca praktycznie cały czas jednoimiennym, prof. Fal wyliczył, że obecnie hospitalizowanych jest w nim 160 pacjentów z koronawirusem, z czego 18 przebywa na intensywnej terapii. Łącznie, zgodnie z obowiązującą decyzją wojewody, dostępnych w tej placówce jest 404 łóżek szpitalnych i 42 miejsca respiratorowe dla pacjentów z COVID19. Ekspert przedstawił też strukturę wiekową pacjentów z koronawirusem i to, jak ona zmieniała się w czasie epidemii. Jak zmieniał się przekrój wiekowy pacjentów - W pierwszych dwóch, trzech miesiącach wiek większości naszych pacjentów wynosił powyżej 70 lat. To byli często pacjenci domów opieki społecznej lub zakładów opiekuńczo-leczniczych. Potem, w okresie lata, tych pacjentów ogólnie było mało. Trafiały raczej osoby młode, bo do zakażeń dochodziło w czasie wyjazdów, na basenach itp. W tej chwili, od dwóch-trzech tygodni, mamy pełen przekrój wiekowy pacjentów. Od 30 do 101 lat, jednak z przewagą pacjentów 65 plus i z wielochorobowością - wyjaśnił prof. Fal. - Osoby w średnim wieku stanowią około 20 proc. - podsumował.