Zgodnie z uchwałą Senatu, prof. Samsonowicz otrzymał to najwyższe wyróżnienie akademickie w uznaniu "wybitnego wkładu w poznanie dziejów społecznych i gospodarczych późnośredniowiecznego Gdańska, Polski i Europy oraz wiodącej roli w kształtowaniu nowoczesnej polskiej nauki historycznej". W swoim wystąpieniu prof. Samsonowicz podkreślił, że czuje się zaszczycony przynależnością do społeczności Uniwersytetu Gdańskiego. Mówiąc o roli, jaką Gdańsk odgrywał w historii, określił gród nad Motławą "prawdziwie światowym miastem". Recenzenci w przewodzie doktorskim podkreślili, że "rozległość i wszechstronność zainteresowań, ogromny dorobek naukowy oraz aktywny udział w życiu społeczno-politycznym sytuują prof. Samsonowicza wśród najwybitniejszych przedstawicieli polskiej humanistyki ostatnich dziesięcioleci". W opinii specjalistów, "gdański" dorobek prof. Samsonowicza, w odniesieniu do całości jego pracy naukowej, zajmuje jedno z najważniejszych miejsc. Historyk uczestniczył m.in. w opracowaniu tomu II "Historii Gdańska", pod red. Edmunda Cieślaka (1982). Jest autorem części dotyczących dziejów miasta w okresie wojny trzynastoletniej (1454-1466), miejsca Gdańska i handlu gdańskiego w gospodarce europejskiej w drugiej połowie XV w. oraz roli Gdańska w życiu politycznym Prus Królewskich i Polski w latach 1466-1572. Wiceprezes Polskiej Akademii Nauk prof. Karol Modzelewski w swojej recenzji zaznaczył, że "prof. Samsonowicz jest nie tylko jednym z najwybitniejszych polskich historyków, ale również znakomitym nauczycielem wielu pokoleń młodzieży, mistrzem świetnych badaczy średniowiecznych dziejów Polski i Europy, popularyzatorem rzetelnej wiedzy historycznej i uznanym przywódcą środowiska naukowego". Henryk Bogdan Samsonowicz urodził się 23 stycznia 1930 roku w Warszawie. Jest autorem ponad 800 publikacji naukowych. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Był ministrem edukacji w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Honorowy tytuł dla prof. Samsonowicza jest 55. doktoratem honoris causa w 40-letniej historii Uniwersytetu Gdańskiego. Pierwszym honorowym doktorem został w 1974 r. Eugeniusz Kwiatkowski. W gronie uhonorowanych tym wyróżnieniem są m.in. prezydenci: Lech Wałęsa, Francois Miterrand, Richard von Weizsaecker, a także wybitni naukowcy i ludzie kultury jak Maria Janion, Leszek Kołakowski, Norman Davies, Władysław Bartoszewski, Ryszard Kapuściński i Andrzej Wajda.