Wędrówkę po Wrzeszczu rozpoczęliśmy w Dziennym Domu Pomocy przy ul. Wajdeloty. Osoba poruszająca się na wózku na kłopoty napotyka tuż po opuszczeniu tego ośrodka. Na nierównych chodnikach, w których gdzieniegdzie brakuje płyt problemy z poruszaniem ma nawet człowiek zdrowy. Dla inwalidy na wózku lub osoby niewidomej droga po czymś takim jest drogą przez mękę. - Takie chodniki to skandal. Te we Wrzeszczu są chyba jednymi z najgorszych - powiedziała nam później na al. Grunwaldzkiej pewna pani, która obserwowała nasz nieporadny slalom na wózku pomiędzy dziurami. Kolejną przeszkodą był stosunkowo niewielki tunel pod torami w okolicy ul. Białej. Schody są, obok niby podjazd, tylko tak stromy, że niepełnosprawny samemu nie da sobie rady. Mało tego: z pomocą drugiej, a nawet trzeciej osoby też będzie miał problemy. Nic to, w końcu jednak się udało. Idziemy-jedziemy dalej. Pierwszym budynkiem, do którego próbowaliśmy się dostać była siedziba Zakładu Komunikacji Miejskiej w Gdańsku, na rogu Jaśkowej Doliny i al. Grunwaldzkiej. Wjazd do środka po nowym, szerokim podjeździe problemów nie sprawia. Kłopoty rozpoczynają się jednak wewnątrz. Owszem - o informację spytać można, natomiast załatwienie jakiejkolwiek sprawy na górnych piętrach jest już prawie niemożliwe. Windy brak, schody strome. Kto nie skacze jak kózka, do góry nie wejdzie. Skoro nie udało się sprawy załatwić w ZKM-ie, to chociaż weźmiemy pieniądze z banku, odpoczniemy chwilę w pobliskim pubie, a potem pójdziemy na zakupy do centrum handlowego? Nie tak szybko. Z pierwszym zadaniem nie było jeszcze aż tak źle. Większość banków przy al. Grunwaldzkiej ma podjazdy, a bankomaty są na takiej wysokości, że pobranie pieniędzy nie stanowi problemu dla kogoś na wózku. Niestety, są jednak i takie placówki, które najwyraźniej postanowiły, że niepełnosprawni to nie klientela, na której im zależy. Skoro tak, to napraszać się nie będziemy i jedziemy dalej. Wracamy więc do pubu Scruffy O'Brien na rogu Grunwaldzkiej i Jaśkowej Doliny, ale już tylko po to, aby skorzystać z toalety. I tu przykra niespodzianka. Miejsce z napisem WC owszem jest, ale dostać się do niego nie ma już jak. Nasz wózek nie mieści się w drzwiach. - Eeee tam, kiedyś wózki były węższe - odpowiada stojący za barem pan w średnim wieku. No nic, idziemy Grunwaldzką w dół, w kierunku centrum handlowego Jantar. Po drodze jednak zahaczamy o Lekarską Specjalistyczną Spółdzielnię Pracy i Aptekę św. Krzysztofa. W przychodni małe problemy z wejściem, bo będąc na wózku ciężko otworzyć drzwi, a poza tym pokonać trzeba niewielki - ale jednak - próg. Z kolei w środku toaleta dla niepełnosprawnych jest, ale na razie w budynku jest remont, więc ciężko z niej korzystać. - Po remoncie toaleta będzie w pełni funkcjonalna. Być może jeszcze przed końcem wakacji będziemy również mieli windę dla niepełnosprawnych. Teraz do poruszania się po schodach korzystamy ze specjalnie do tego przystosowanego krzesełka - wyjaśnia przepraszająco jedna z lekarek. Z kolei w aptece - bajka. Co prawda drzwi wejściowe sprawiają trochę kłopotu, ale kiedy już się je otworzy to po odepchnięciu same się zatrzymują. Także w środku kupienie medykamentów to nie problem. Przestronnie, można się z wózkiem spokojnie obrócić, sięgnąć do lady. W końcu robimy zakupy w Jantarze. Na korytarzu przestronnie, toaleta jest i da się z niej skorzystać. Niestety, jedyna winda jaką spotykamy na parterze to winda towarowa.... - W sumie tu gdzie byliśmy, nie jest aż tak dramatycznie. Raju też jednak nie ma - mówi na koniec wyprawy Ola, studentka architektury. Ku pokrzepieniu serc trzeba jednak napisać, że ludzie, na których natknęliśmy się po drodze chętnie pomagali widząc trud osoby niepełnosprawnej. A to młody mężczyzna otworzył drzwi, a to starsza pani wstała od stolika w piekarni i zrobiła to samo. Nasz spacer po Wrzeszczu odbył się w ramach piątej już edycji warsztatów dla studentów architektury PG pt. "Miasto bez barier". Mają one uświadomić młodym ludziom co trzeba zrobić, aby Gdańsk był miastem przyjaznym dla osób niepełnosprawnych fizycznie, intelektualnie, ale również np. dla matek z dziećmi. To właśnie dzisiejsi studenci będą za kilka lat decydować o kształcie trójmiejskiej przestrzeni publicznej. Ważne więc, aby wiedzieli jakie zadania ich w przyszłości czekają. Jacek Stańczyk