W piątkowy wieczór na wyspie Ołowiance rozbrzmiewała muzyka Fryderyka Chopina - Koncert fortepianowy e-moll op.11 oraz Richarda Straussa - Tako rzecze Zaratustra op.30. Orkiestrze PFB pod batutą Michała Nesterowicza towarzyszył światowej sławy amerykański pianista pochodzenia serbskiego - Eugene Indjič. To właśnie Michał Nesterowicz na inaugurację sezonu 2003/2004 poprowadził "Koncert na budowie", pierwszy jaki się odbył w surowych, betonowych jeszcze ścianach powstającej siedziby PFB. Już wtedy swoją otwartością, spontanicznością i niewątpliwym temperamentem podbił serca gdańskiej publiczności. Po paru miesiącach powrócił na Ołowiankę obejmując, jako 29 - latek stanowisko dyrektora artystycznego PFB i stając się tym samym najmłodszym dyrektorem filharmonii w kraju. W ciągu tych paru lat Ołowianka wypiękniała za sprawą uporu i starań dyrektora naczelnego - Romana Peruckiego. Zaś dzięki Michałowi Nesterowiczowi rozkwitła gdańska orkiestra. Na wyspie rozbrzmiewał regularnie także jazz a w niedzielne poranki tłumnie przybywały dzieci na koncerty familijne. Pojawiła się też zupełnie nowa jakość - widowiska muzyczne - będące połączeniem muzyki, narracji, projekcji multimedialnych i gry świateł. Robione z dużym wyczuciem i z udziałem znanych i cenionych artystów - aktorów i muzyków. W 2005 roku z orkiestrą PFB przygotował europejską prapremierę poematu symfonicznego "Lulie The Iceberg" amerykańskiego kompozytora Jeffreya Stocka oraz występował z Jeanem Michaelem Jarrem w Stoczni Gdańskiej. Poprowadził też prawykonanie "Kantaty o Wolności" Jana A.P. Kaczmarka, napisanej dla uczczenia obchodów 25. rocznicy powstania "Solidarności" oraz "Oratorium 1956" z okazji 50. rocznicy Poznańskiego Czerwca. Od stycznia 2008 roku Michał Nesterowicz pełni funkcję dyrektora artystycznego Orquesta Sinfonica de Chile. Eugene Indjič systematyczną naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku ośmiu lat pod kierunkiem Gruzinki Lubow Stephani. Edukację muzyczną kontynuował pod okiem Aleksandra Borowskiego. Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku. Równolegle studiował kompozycję w Harvard University. Przez ponad dziesięć lat, od 1968 roku pobierał konsultacje u Artura Rubinsteina. Dodatkowo swoje umiejętności doskonalił na lekcjach u Nadii Boulanger oraz u Clifforda Curzona. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy w 1970 roku, przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim i Konstantym Schmaelingiem. Pianista jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974). Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu "Chopina gra jak Polak, Débussy'ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin." BB