Film "Footloose", wg scenariusza Deana Pitchforda, wszedł na ekrany kin w 1984 roku, stając się wielkim przebojem i sukcesem kasowym, a z czasem również symbolem lat 80. Pitchford, przy współpracy Waltera Bobbiego, postanowił przenieść swe dzieło na Broadway. Jako autora muzyki zaangażował Toma Snowa, z którym dopisali 9 nowych piosenek - głównie nastrojowych ballad. Premiera musicalu odbyła się w Richard Rodgers Theatre 22 października 1998 r. a "Footloose" po raz kolejny zyskało ogromną popularność - i to zarówno wśród nastolatków, jak i ich rodziców. Ren Mc Cormack, chłopak z Chicago, po separacji rodziców przeprowadza się z matką do Bomont. Atmosfera prowincjonalnego miasteczka - pełna zakazów, przy braku rozrywek typowych dla dużego miasta - pogłębia tylko jego rozgoryczenie i frustracje. Często niesłusznie upominany i karcony przez miejscowe środowisko, uchodzi za jego czarną owcę i buntownika. W końcu w nim samym rzeczywiście dojrzewa potrzeba buntu. Postanawia zorganizować szkolną potańcówkę, a taniec w Bomont jest zabroniony? Fabuła musicalu jakby automatycznie skupia uwagę na problemach związanych z dorastaniem, młodzieńczym buntem, pierwszych przyjaźniach i dojrzewaniu do miłości. Ale w tle pojawiają się także codzienne problemy rodzinne - przygasające uczucia, oddalenie, wzajemne niezrozumienie i rozpaczliwe próby przełamywania patowych wręcz sytuacji. Oprawę muzyczną spektaklu stanowią rytmiczne, porywające do tańca utwory poprzetykane lirycznymi, refleksyjnymi balladami. W tym bardzo roztańczonym musicalu taniec odgrywa nie mniejszą rolę niż śpiew. Autorem choreografii jest Jarosław Staniek. Kierownictwo muzyczne nad trzynastoosobową orkiestrą objął Dariusz Różankiewicz. Autorką scenografii i kostiumów jest Katarzyna Nesteruk, której udało się dobrze zagospodarować przestrzeń sceniczną. Dzięki gdyńskiej inscenizacji, poza znanymi szlagierami, w naszej świadomości mogą utrwalić się takie utwory, jak "Somebody's Eyes", "Learning To Be Silent" czy "Mama Says". BB