Jest to publikacja w czterech językach: białoruskim, litewskim, polskim oraz angielskim. Zawiera prace historyków m.in. eseje, rozprawy oraz bogatą ikonografię historyczną. Została wydana w nakładzie 1000 egz. i dotychczas trafiła do największych bibliotek w Polsce, na Litwie i Białorusi. Jak powiedział szef Ośrodka Pogranicze Krzysztof Czyżewski, celem publikacji Księgi jest wszechstronna i nowoczesna prezentacja historycznego fenomenu Wielkiego Księstwa Litewskiego, a na jego przykładzie bogatego dziedzictwa wielokulturowości jagiellońskiej Rzeczypospolitej. - Spełniliśmy testament Czesława Miłosza, Tomasza Venclovy i Andrzeja Strumiłły by przedstawić taką księgę prezentującą etos obywatelski Wielkiego Księstwa Litewskiego - podkreślił Czyżewski. Zaznaczył, że Księga nie jest napisana "jednym głosem", są tam różne punkty widzenia na historię Wielkiego Księstwa Litewskiego, co podnosi wartość tej pracy. Ośrodek planuje już dodruk Księgi, Artysta i malarz Andrzej Strumiłło zajął się przygotowaniem księgi. Litewski poeta i krytyk Tomasz Venclova był jednym z jej autorów. Wśród autorów znaleźli się także: dr Bronius Makauskas (Instytut Studiów Orientalnych Europy Środkowowschodniej), dr Oleg Łatyszonek (Uniwersytet w Białymstoku), prof. Aleksander Fiut (Uniwersytet Jagielloński), prof. Julisz Bardach (Uniwersytet Warszawski) i prof. Wladimir Arlou (Uniwersytet w Mińsku). - Powstałe przed wiekami na ogromnym terytorium Europy Wschodniej państwo Litwinów, Polaków i Rusinów stało się miejscem pionierskiej próby współistnienia narodów, kultur i religii na zasadzie równości i tolerancji - pisali kilka lat temu w liście intencyjnym inicjatorzy powstania Księgi, w tym nieżyjący już dziś polski noblista Czesław Miłosz. Wielkie Księstwo Litewskie było państwem obejmującym w XIII - XV w. ziemie od Bałtyku po Morze Czarne - dzisiejszej Litwy, Białorusi, północno-wschodniej Polski, większej części Ukrainy oraz zachodnich kresów Rosji. Z czasem jego granice ulegały zmianom, ale przetrwało do rozbiorów Rzeczypospolitej Polskiej, w której skład terytorialny i ustrojowy wchodziło od czasów unii (unia lubelska) z Polską w 1569 roku.