Stanisław Staniszewski (23 lipca 1864 Kalwaria - 30 kwietnia 1925 Warszawa) należał do najaktywniejszych działaczy społecznych i politycznych na Suwalszczyźnie na przełomie XIX i XX wieku. Położy) ogromne zasługi dla odzyskania niepodległości i budowy II Rzeczpospolitej. Był synem Waleriana, sybiraka i Zenobii ze Stępniów. Ukończył w 1883 roku gimnazjum w Suwałkach. Studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego "po skończeniu którego odbywa wojskowość w charakterze wolontariusza". W styczniu 1889 roku rozpoczął w Suwałkach praktykę sądową jako pomocnik adwokata przysięgłego. Po pięciu latach został adwokatem przysięgłym. Już w 1891 roku został członkiem zarządu (sekretarzem), w 1896 roku był pomocnikiem naczelnika, a w latach 1897-1900 i 1907-1914 - naczelnikiem Towarzystwa Ochotniczej Straży Ogniowej. Od chwili założenia w 1900 roku należał do Zarządu Suwalskiego Towarzystwa Rolniczego, pełniąc w latach 1900-1902 i w roku 1910 obowiązki kasjera. Był współzałożycielem "Tygodnika Suwalskiego" (1906), Szkoły Handlowej w Suwałkach (1906), Towarzystwa Pomocy dla Byłych Wychowańców Prywatnej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Suwałkach (1910), Towarzystwa Kursów dla Dorosłych Analfabetów w Suwałkach (1906), Suwalskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu (1907), suwalskiego oddziału Towarzystwa Kultury Polskiej (1907). Pełnił ponadto obowiązki prezesa Towarzystwa Kredytowego Miasta Suwałki (1907? 1909), Towarzystwa Czytelni Naukowej (1911-1912), Resursy Obywatelskiej (1906). Był członkiem zarządu Stowarzyszenia Konsumentów Wyrobów Szewskich (1908), Towarzystwa Oszczędnościowo-Pożyczkowego (1901-1902, 1905-1909), członkiem Towarzystwa Komunikacji Samochodowej "K. Toczyłowski i S-ka" (1909-1912), suwalskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (1909-1914). Z jego inicjatywy założono biblioteki przy szpitalu i więzieniu w Suwałkach. Często występował w Czytelni Naukowej z prelekcjami dla mieszkańców Suwałk. Działał także na forum krajowym. Należał do Związku Postępowo-Demokratycznego i wraz z Piotrem Górskim ze Świacka wydał "Projekt reform agrarnych" oraz "Rzut oka" na stan ekonomiczny Królestwa Polskiego. Publikował na łamach ogólnokrajowych pism, m. in. "Prawdy" i "Głosu". Samodzielnie wydał dwutomowy zbiór wierszy Bez echa. Na początku okupacji niemieckiej w 1915 roku przeniósł się do Warszawy. Jeszcze w tym roku został kierownikiem Wydziału Prowincjonalnego Centralnego Komitetu Obywatelskiego. Był współzałożycielem Rady Głównej Opiekuńczej, a od listopada 1916 roku -jej prezesem. W organizowanym w 1917 roku sądownictwie polskim został prezesem Sądu Apelacyjnego. W rządzie Jana Kucharzewskiego otrzymał tekę ministra opieki społecznej i ochrony pracy. Jako bliski współpracownik Naczelnika Państwa przewodniczył wiosną 1919 roku delegacji polskiej w Kownie. Rozwinął dużą aktywność, prowadził liczne rozmowy nieoficjalne, przede wszystkim z przedstawicielami Polaków. Dwukrotnie konferował z premierem Litwy, Michałem Sleźeyićiusem, ale sprawy porozumienia nie posunął naprzód. Po odzyskaniu niepodległości wycofał się z życia politycznego. Zaangażował się w działalność charytatywną i wolnomularstwo. Działał w zarządzie głównym Związku Strzeleckiego oraz Chrześcijańskiego Związku Młodych Mężczyzn (YMCA). Zasiadał w lożach sieci organizacyjnej Wielkiego Wschodu Francji oraz Wielkiej Loży Narodowej Polski. Zmarł w Warszawie i został pochowany na Powązkach. Wiadomość pochodzi z oficjalnej strony Suwałk.