Ekspozycja pt. "Łuk - roń czy sacrum" uświetnia obchody rocznicy 330-lecia osadnictwa tatarskiego na Ziemi Sokólskiej, a także 400- lecia nadania praw miejskich Sokółce. Prezentuje eksponaty ze zbiorów prywatnych i muzealnych. Jak powiedział prezes podlaskiego oddziału Związku Tatarów Polskich i pracownik sokólskiego muzeum, Józef Konopacki, podobnej ekspozycji nie było w Polsce od 40 lat, kiedy to łuki prezentowano w Krakowie. - Łuk był tradycyjną bronią Tatarów - przypomniał Konopacki. W Sokółce zobaczyć można kilkadziesiąt eksponatów. Są m.in. łuki tureckie, krymsko-tatarskie, perskie i indo-perskie, mongolskie, chińskie, koreańskie i japońskie. Są też elementy uzbrojenia i wyposażenia, a także stroje łuczników. Łuk refleksyjny, to odmiana łuku azjatyckiego, który już na pierwszy rzut oka różni się kształtem od tradycyjnego. Powinien składać się z kilku warstw, łączonych w stanie naprężenia drewna, co powodowało jego wygięty kształt. Ta technika pozwalała na robienie mniejszych łuków z większą siłą nośną. Ten rodzaj broni miotającej wynaleziony został najprawdopodobniej w Chinach w I wieku p.n.e., a potem rozpowszechnił się wśród ludów stepowych. Strzelający z takich łuków używali pierścieni łuczniczych, zwanych zekierami. Nakładało się je na palec, co pomagało w naciąganiu cięciwy. Zekiery także można zobaczyć na wystawie. Jak podkreślił Konopacki, wystawa ma przybliżać historię łucznictwa i przypomnieć wielowiekową tradycję osadnictwa Tatarów na tych terenach, ich wkład w historię i kulturę Polski. Pierwsze wzmianki o Tatarach w Polsce (zwanych wtedy Lipkami) pochodzą z kronik Jana Długosza z 1397 r. i tę datę przyjmuje się za początek ich osadnictwa. Pierwsi Tatarzy służyli królowi. Gdy władcy zaczęli się zmieniać, służyli Rzeczypospolitej. Ich losy zależały od sytuacji w kraju. Od bitwy pod Grunwaldem brali udział we wszystkich znaczących wystąpieniach zbrojnych. Jeszcze w kampanii wrześniowej 1939 roku w 13. Pułku Ułanów Litewskich był szwadron tatarski. Obchodzona właśnie przez społeczność muzułmańską i tatarską 330. rocznica osadnictwa tatarskiego na tych ziemiach związana jest z nadaniami ziem przywilejem króla Jana III Sobieskiego z 1679 roku na Sejmie Koronnym w Grodnie w zamian za niewypłacony żołd. Król, nie chcąc stracić wojska, w obliczu kolejnych wojen, nadał im i ich potomkom "na wieczne czasy" ziemie - jak napisano w przywileju - "za wierność Rzeczypospolitej, zasługi wojenne".