Mural powstał na bloku przy ulicy Zamenhofa, w miejscu, gdzie niegdyś stał dom rodziny Zamenhofów. Przedstawia namalowane przez białostockiego plastyka Andrzeja Muszyńskiego dwa balkony i okno, imitujące prawdziwe elementy budynku. Miasto zapłaciło za mural 30 tys. zł. Na górnym balkonie są współcześni mieszkańcy Białegostoku, z balonikami w kolorach kółek na fladze olimpijskiej. Na środkowym widać Ludwika Zamenhofa, a na parapecie najniższego okna siedzą dwaj esperantyści: Jakub Szapiro oraz jego przyjaciel Abraham Zbar. Uczestniczący w odsłonięciu murala Osmo Buller, dyrektor generalny Światowego Związku Esperanto z siedzibą w Rotterdamie, podziękował za tę pamiątkę. Jak mówił, to "wielki prezent" dla esperantystów, zwłaszcza tych, którzy w przyszłym roku w lipcu przyjadą do Białegostoku na Światowy Kongres Esperanto. Dziękował też za inny akcent promujący esperanto - od minionej niedzieli pociąg z Białegostoku do Bielska-Białej nosi nazwę "Zamenhof". W 2009 roku przypada 150. rocznica urodzin Ludwika Zamenhofa. Buller podkreślił, że przyznając Białemustokowi organizację rocznicowego kongresu, władze organizacji kierowały się także względami emocjonalnymi. Zdaniem prezydenta Białegostoku Tadeusza Truskolaskiego, przygotowania do imprezy przebiegają zgodnie z planem. Jak zapewnił, miasto do lipca przyszłego roku będzie gotowe. Do tego czasu ma zostać otwarte Muzeum Esperanto i Ludwika Zamenhofa. Właśnie zaczął się remont budynku, gdzie będzie siedziba muzeum. Ludwik Zamenhof (1859-1917) urodził się w rodzinie żydowskiej w Białymstoku. Miasto należało wówczas do carskiej Rosji i stanowiło wielonarodowościową społeczność, złożoną głównie z Żydów, Polaków, Rosjan i Niemców. Dorastając w takim środowisku młody Ludwik postanowił stworzyć podstawy języka międzynarodowego, który miał pomóc w porozumieniu i w wyeliminowaniu konfliktów narodowościowych i religijnych. Już w czasie nauki w gimnazjum w Warszawie Zamenhof stworzył pierwszą wersję swojego języka - lingwe uniwersala (1878). W ciągu kilku lat stworzył trzy kolejne wersje języka. W roku 1885 ukończył projekt języka międzynarodowego znanego w dzisiejszej formie. Po ukończeniu studiów pracował jako okulista w Warszawie, jednak jego pasją pozostawały języki. 26 lipca 1887 roku opublikował rosyjskojęzyczną książkę "Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny" pod pseudonimem Doktoro Esperanto, oznaczającym "mającego nadzieję doktora". Słowo to przyjęło się z czasem jako nazwa samego języka. Polscy esperantyści oceniają, że na całym świecie jest obecnie ponad tysiąc miejsc noszących imię Zamenhofa lub nazwę esperanto. Ilu jest esperantystów, dokładnie nie wiadomo. Szacuje się, że biegle w tym języku porozumiewa się kilkaset tysięcy osób.