Suwałki i Suwalszczyzna najpóźniej ze wszystkich polskich ziem odzyskały niepodległość po latach zaborów. Tak o tych wydarzeniach w 1929 roku pisał major Ludwik Smoleń w " Zarysie historji wojennej 41-go Suwalskiego Pułku Piechoty imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego": " Wreszcie około godziny 10 tego dnia pułk stanął w Suwałkach. Był to błogosławiony i radosny dzień dla ziemi suwalskiej i pułku. Ziemia suwalska, najdłużej ze wszystkich dzielnic okupowana przez Niemców, teraz oswobodzona, witała swych synów- tę najszlachetniejszą cząstkę, jaką wydała- swój pułk. I doprawdy było to wielkie święto. Kto tylko mógł, ten pieszo lub furmanką zdążał do Suwałk, aby witać tych, którzy kierując się pobudką utajonych marzeń o złotej jutrzence wolności Polski, pierwsi stanęli do ofiarnej służby żołnierskiej. I nie było to senne marzenie, ani też najszlachetniejsze z głębi najszlachetniejszych uczuć narodowych płynące porywy, za które ojcowie nasi i dziadowie płacili krwią- była to już rzeczywistość! Przed bramą triumfalną tłumy ojców i matek witały tych, którym Suwalszczyzna powierzyła z ufnością honor i tradycję męczeńską. Na wygłoszoną powitalna mowę ojca miasta d-ra Noniewicza odpowiedział po żołniersku dowódca, major Mackiewicz. Po defiladzie i uroczystości pułk ruszył do koszar sejneńskich, gdzie był przez ludność miasta przygotowany dla pułku posiłek. Po krótkim odpoczynku I bataljon około godziny 11 wymaszerował szosą kalwaryjską w kierunku Szwajcarii..." Pomnik żołnierzy POW na suwalskim cmentarzu parafialnym przypomina jedno z niewielu polskich powstań zakończonych zwycięstwem- Powstanie Sejneńskie, w którym Polacy walczyli o niepodległość Sejn i Suwalszczyzny z wojskami litewskimi. Na suwalskim cmentarzu znajdują się też groby powstańców sejneńskich. Pogrzeb 11 powstańców sejneńskich odbył się w Suwałkach 28 sierpnia 1919 roku. Wiadomość pochodzi z urzędu miasta Suwałki.