Umiejętność wchodzenia na drzewo od zawsze zwracała uwagę na tego gada. Zdjęcia wspinającego się węża Eskulapa zrobił Edward Marszałek, rzecznik prasowy krośnieńskiej dyrekcji Lasów Państwowych. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest również dziewięć dużych łusek na głowie. I - jak widać na zdjęciach - gatunek ten osiąga całkiem pokaźne rozmiary, gdyż długość jego ciała może dochodzić nawet do dwóch metrów. Obecnie w Polsce ten gatunek węża występuje w Bieszczadach. Niegdyś widziany był również nad Dunajcem między Gorcami a Beskidem Sądeckim oraz nad Popradem, jednak według danych z początku XXI w. metapopulacja bieszczadzka (Otryt i okolice, m.in. rezerwat przyrody Krywe), to jego jedyne pewne stanowisko w Polsce, mocno izolowane od najbliższych populacji z Ukrainy i Słowacji. W Polsce żyje niewiele ponad 100 węży Eskulapa Wąż Eskulapa jest bardzo rzadki - jego polską populację szacuje się na niewiele ponad 100 osobników. W Bieszczadach prowadzona jest czynna ochrona tego gatunku. W ramach działań zostały utworzone kopce rozrodcze, gdzie inkubowały jaja węży. Do zadań czynnej ochrony gatunku należy także wykaszanie łąk, układanie pryzm kamieni, na których węże mogą się wygrzewać. Gad zawdzięcza nazwę mitologicznym przekazom, mówiącym o greckim bogu Asklepiosie, opiekunie sztuki lekarskiej, wyobrażanym jako starzec z laską, wokół której opleciony jest wąż. Asklepios, syn Apollina i nimfy Koronis, wykształcony został przez Chirona na biegłego w sztuce medycznej. Doszedł w niej do takiej wprawy, że potrafił nawet wskrzeszać zmarłych, co było zresztą przyczyną zazdrości ze strony Zeusa i powodem uśmiercenia uzdrowiciela.