Arka" to spektakl plenerowy legendarnego Teatru Ósmego Dnia, jednego z najważniejszych polskich zespołów teatralnych. W latach 70-tych i 80-tych Teatr zaangażowany był w tworzenie przestrzeni wolności w polskiej kulturze i życiu społecznym. Powstał i związany był przez lata z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu. W okresie stanu wojennego poddany był szczególnym represjom przez komunistyczne władze PRL. Jego działalność miała istotny wpływ na powstanie i rozwój ruchu społecznego "Solidarność". Stąd nawiązanie do rocznicy strajków sierpniowych 1980 roku i dedykacja tego wydarzenia związana z 25 rocznicą tamtych wydarzeń. "Arka" przypomina, iż żyjemy w epoce uciekinierów, wędrowców, włóczęgów, nomadów, którzy przemierzając kontynenty ogrzewają dusze wspomnieniami duchowego czy etycznego, niebiańskiego czy geograficznego, prawdziwego czy urojonego domu. Jego symbolem w spektaklu jest wielki uskrzydlony statek - wielopoziomowa, ruchoma scena, kolejne wcielenie Arki Noego, która gdy przymkniemy powieki może przeobrazić się w łódź Eneasza, Mayflower czy skleconą z gumowych pontonów kubańską tratwę dryfującą ku wybrzeżom Florydy. Dla bohaterów spektaklu, wędrowców jest na przemian domem gdzie ożywają wspomnienia, świątynią, gdzie każdy zwraca się do swego Boga i miejscem święta, tańca i radości. Ożywiony obecnością aktorów, lśniący metalowymi żaglami, migotliwie zmieniający swój kształt w świetle reflektorów statek przesuwa się wśród publiczności, by w końcu rozwinąć purpurowe skrzydła i utrwalić na długo obraz niestrudzonych wędrowców ku ziemi obiecanej. Gdzieś, całkiem niedaleko są miasta, a w nich domy, gdzie żyją ludzie, którzy tak jak wszędzie kochają się, tańczą, pracują, wychowują dzieci, kłócą się i płaczą. I nagle domy walą się pod bombami, miasta płoną, szwadrony morderców dobijają rannych, tropią kobiety i dzieci. Banjaluka, Sarajewo, Grozny... Masowe groby, błoto, głód, a potem bezdomność i pustka. Wiadomość pochodzi z oficjalnej strony UM Opole