Pomnik z brązu usytuowany przy mostku na kanale Młynówka przestawia postać uśmiechniętego "Papy" z powiewającym nad głową krawatem. Pod pachą dzierży nieodłączną teczkę, która została zaprojektowana jako skrzynka, do której opolanie będą mogli składać swoje pomysły i opinie na temat miasta. - Karol Musioł był niepospolitą postacią. Był członkiem rodu śląskiego, wychowanym na polskiej tradycji, znającym bardzo dobrze realia Śląska Opolskiego. Jako sternik okrętu, którym żeglował zawsze wybierał dobre rozwiązania - powiedział podczas uroczystości obecny prezydent Opola, Ryszard Zembaczyński. "Papa" Musioł był inicjatorem budowy Opolskiej Szkoły Muzycznej i Amfiteatru 1000-lecia, a także nawiązania przez Opole współpracy z miastami partnerskimi. Był też założycielem i pierwszym prezesem dynamicznie działającego Towarzystwa Przyjaciół Opola (TPO). Najsłynniejszym jego dziełem było zorganizowanie w 1963 roku - wraz z dziennikarzami Polskiego Radia Mateuszem Święcickim i Jerzym Grygolunasem - Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Odsłonięcie pomnika miało bardzo uroczysta oprawę. Specjalnie skomponowaną piosenkę do wiersza Musioła zaśpiewał chór TPO, a salwę honorową oddał oddział żołnierzy 10 Opolskiej Brygady Logistycznej. Obok pomnika w bruk wmurowano tablicę z napisem: "Nasz Papa Karol Musioł, przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Opolu, założyciel Towarzystwa Przyjaciół Opola, budowniczy opolskiego amfiteatru, inicjator Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki". Karol Musioł urodził się w październiku 1905 r. w Bierdułtowach, pod Rybnikiem. Jako młody chłopiec rozpoczął pracę w Polskim Monopolu Tytoniowym w Wodzisławiu, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej. W okresie międzywojennym był działaczem kulturalnym i organizatorem chórów w Turzy Śląskiej. Pełnił też, do 1939 r., funkcję prezesa Okręgowego Związku Kół Śpiewaczych w Wodzisławiu. Podczas okupacji, wywieziony na roboty do Niemiec, uciekł do Francji, gdzie przebywał do zakończenia wojny. W 1945 r. powrócił do kraju, na Śląsk Opolski, gdzie rozpoczął pracę w Dąbrowie Niemodlińskiej jako sekretarz gminy, a później przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej w Niemodlinie. Do Opola przyjechał w 1952 r., by objąć stanowisko przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej. Pełnił tę funkcję przez 13 lat, aż do odejścia na emeryturę. Zmarł w 1983 roku.