Urodził się w 1954 r. Ukończył Wydział Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował jako robotnik i w 1980 r. organizował strajk w Ursusie. Był jednym z założycieli tamtejszej komórki "Solidarności". Był także jednym z czołowych przywódców opozycyjnego podziemia. W latach 1980-81 był członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej, a następnie Prezydium Komisji Krajowej. Ukrywając się, uniknął internowania w czasie stanu wojennego i w latach 1981-86 działał w podziemiu. Długo wodził bezpiekę za nos - został aresztowany w 1986 r. Później zasiadał w Tymczasowej Radzie, a wreszcie w Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ "Solidarność". W 1990 r. współtworzył Ruch Obywatelski - Akcję Demokratyczną. Rok później stanął na czele Ruchu Demokratyczno-Społecznego. Był jednym z założycieli Unii Pracy. W 1998 r. odszedł z UP, która zaczęła się skłaniać ku porozumieniu z SLD, i przystąpił do Unii Wolności. W latach 1999-2001 był prezesem Głównego Urzędu Ceł. Najwięcej kontrowersji wzbudził, gdy swą legitymację "Solidarności" wystawił na aukcji firmowanej przez żonę generała Kiszczaka. Publicznie przepraszał też za "Solidarność" w latach 90. i wydał nawet książkę pod tym tytułem.