Michał Borczuch karierę reżyserską zaczynał jako asystent Kazimierza Kutza przy realizacji sztuki Pieszo S. Mrożka w Starym Teatrze w Krakowie (2003) oraz Pawła Miśkiewicza przy realizacji Niewiny Dei Loher, także w Krakowie (2004), gdzie zagrał również epizodyczną rolę. W 2006 roku w Theater an der Wien asystował Krystianowi Lupie przy realizacji Czarodziejskiego fletu. Debiutował w Krakowie, w Teatrze Starym podczas intermedialnego Forum Teatru baz@art spektaklem KOMPOnenty Małgorzaty Owsiany (Borczuch był także autorem scenografii do spektaklu) w 2005 roku. Borczuch zinterpretował tekst, powstały na podstawie rozmów autorki scenariusza z narkomanami, jako opowieść o wąskim kręgu znajomych i wewnętrznych relacjach między poszczególnymi osobami, nie skupiając się na analizie problemu uzależnienia. Uniwersalny wymiar i uniknięcie publicystycznego tonu przesądziły o sukcesie inscenizacji, którą ostatecznie włączono do repertuaru Starego Teatru. Na tej samej scenie odbyła się kolejna premiera w reżyserii Borczucha - Wielki człowiek do małych interesów A. Fredry (2005). Reżyser zobaczył w rzadko granej, gorzkiej komedii opowieść o współczesnej młodzieży ogarniętej inercją, rozgrywającą się w dusznej i nudnej atmosferze prowincjonalnego mieszkania. Z festiwalem baz@art wiąże się jeszcze jeden tytuł zrealizowany przez Borczucha w Krakowie - Ciemno wszędzie Pawła Sali, spektakl warsztatowy, powstały w ramach Intermedialnego Forum Teatru baz@rt.de/ch w 2005 roku. W warszawskim Teatrze Dramatycznym miała miejsce premiera dramatu Leonce i Lena G. Büchnera (2007). To obraz zbliżony wymową do wcześniejszego Wielkiego człowieka, smutny portret dwudziestokilkulatków, nieudolnie próbujących nadać sens swojemu życiu. W tym samym roku Borczuch wyreżyserował jeszcze Lulu Franka Wedekinda (Stary Teatr w Krakowie), po raz pierwszy w historii polskiego teatru inscenizując nieocenzurowaną wersję dramatu. Choć jego przedstawienie unika jednoznacznej obsceniczności, obraz młodziutkiej prostytutki, a co za tym idzie, głos w sprawie pedofilii, zabrzmiał w tym wypadku mocno i przejmująco. Reżyser uzyskał ten efekt bez emocjonalnego szantażowania widzów, umiejętnie balansując między komedią a tragedią, narzucając silny dystans wobec pokazywanych wydarzeń. Lulu prezentowana była podczas ubiegłorocznej edycji Festiwalu Boska Komedia w Krakowie. Wieczór sierot wg Korczaka miał swoją premierę na Festiwalu Czterech Kultur w Łodzi (2008). Na scenariusz spektaklu składają się fragmenty tekstów Króla Maciusia I, Króla Maciusia na bezludnej wyspie, Dziecka salonu i Pamiętnika Janusza Korczaka.