Była najbardziej doświadczonym negocjatorem w zespole, który koordynował też rozmowy z Cyprem, Czechami, Estonią, Słowenią i Węgrami. Gaudenzi miała 66 lat. Pracę w Komisji rozpoczęła we wrześniu 1961 roku jako stażystka w jej służbach prawnych. Pierwszy rok po studiach w Paryżu z zakresu nauk politycznych i prawa międzynarodowego przepracowała na Uniwersytecie w Strasburgu, badając politykę ówczesnej EWG wobec krajów stowarzyszonych. Od 1962 roku zajmowała się rolnictwem i odtąd ta kluczowa dziedzina integracji europejskiej towarzyszyła jej w karierze aż do momentu, kiedy przystąpiła do negocjacji z Polską - krajem powszechnie uważanym tu za "najtrudniejszego" z kandydatów z Europy Środkowej właśnie ze względu na rolnictwo. Pani Gaudenzi przepracowała 26 lat w Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa, zajmując się kolejno stosunkami ze związkami rolników, organizacjami międzynarodowymi (GATT, FAO, OECD), krajami śródziemnomorskimi, Afryki, Karaibów i Pacyfiku, rolnymi aspektami negocjacji członkowskich z Hiszpanią i Portugalią, wielostronnymi rokowaniami na forum GATT i stosunkami z USA. W 1989 roku znalazła się jako doradca w gabinecie ówczesnego wiceszefa Komisji Fransa Andriessena. Odpowiadała tam m.in. za rolnictwo i tekstylia, a następnie kontynuowała pracę w gabinecie kolejnego holenderskiego komisarza, Hansa van den Broeka, znów zajmując się m.in. Rolnictwem. Pomagała w negocjacjach z Austrią, Finlandią i Szwecją. Od 1995 roku była "głównym doradcą" w podlegającej van den Broekowi Dyrekcji Generalnej ds. stosunków z Europą Środkową i Wschodnią i zajmowała się m.in. aspektami rolnymi poszerzenia Unii na wschód. Prowadząc negocjacje z Polską, pani Gaudenzi wielokrotnie odwiedziła Warszawę.