Urodził się 22 kwietnia 1957 roku w rodzinie gdańskich Kaszubów. Obaj dziadkowie, polscy kolejarze w Wolnym Mieście Gdańsku, w czasie wojny przeszli przez obozy koncentracyjne i pracy przymusowej. Jego ojciec zmarł, gdy Donald kończył szkołę podstawową. Tusk wcześnie zaangażował się w działalność opozycyjną wobec komunistycznej władzy. Już jako student historii Uniwersytetu Gdańskiego uczestniczył w tworzeniu Studenckiego Komitetu Solidarności, co było reakcją na zamordowanie w Krakowie przez Służbę Bezpieczeństwa Stanisława Pyjasa. Szybko nawiązał także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża organizując grupy samokształceniowe i kolportaż wychodzącej poza cenzurą prasy i literatury. Studia skończył w czerwcu 1980 roku pracą o kształtowaniu legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach. W trakcie strajku sierpniowego organizował grupy studenckie, by 30 sierpnia rozpocząć działania na rzecz nowej organizacji studenckiej. Stał się inicjatorem i jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszy NZS). Kilka miesięcy później został szefem "Solidarności" w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika "Samorządność". Był jednym z najbliższych współpracowników jej naczelnego redaktora Lecha Bądkowskiego - pisarza, przywódcy ruchu kaszubskiego, pierwszego rzecznika "Solidarności". Po ogłoszeniu stanu wojennego przedostał się na teren Stoczni Gdańskiej, by uczestniczyć w strajku okupacyjnym. W czasie stanu wojennego redagował prasę podziemną, zarabiając na rodzinę jako "alpinista przemysłowy", czyli pracujący na dużych wysokościach robotnik fizyczny w spółdzielni "Świetlik", założonej przez jego przyjaciela Macieja Płażyńskiego. W 1988 roku był wśród organizatorów strajków majowo - sierpniowych, współpracując blisko z Jackiem Merklem. Jako redaktor "Przeglądu Politycznego", coraz głośniejszego w niezależnych środowiskach intelektualnych liberalnego podziemnego kwartalnika, stał się w tym czasie obok Janusza Lewandowskiego i Jana Krzysztofa Bieleckiego jednym z liderów gdańskich liberałów. Wspólnie stworzyli oni stowarzyszenie "Kongres Liberałów", a następnie partię Kongres Liberalno - Demokratyczny. Tusk został przewodniczącym KLD w 1991 roku, by następnie poprowadzić go w wyborach do Sejmu; w Gdańsku głosowało na Tuska blisko 40 tysięcy wyborców. Jako poseł I kadencji był szefem Klubu Parlamentarnego i partii oraz Komisji pracującej nad konstytucyjną Kartą Praw i Wolności. W przegranych przez KLD następnych wyborach Tusk zdobył ponad 50 tysięcy głosów. Wraz z Tadeuszem Mazowieckim doprowadził do zjednoczenia KLD i Unii Demokratycznej, zostając wiceprzewodniczącym nowej partii: Unii Wolności. Jako jej kandydat do Senatu RP zdobył w Gdańsku blisko 230 tysięcy głosów i został wicemarszałkiem Senatu RP. W 2000 roku Tusk opuścił Unię Wolności i razem z Maciejem Płażyńskim i Andrzejem Olechowskim założył Platformę Obywatelską. W wyborach w 2001 roku nowa partia zdobyła 65 mandatów, a na samego Donalda Tuska zagłosowało prawie 60 tys. osób. Tusk został wicemarszałkiem Sejmu. W maju 2005 roku ogłosił start w wyborach prezydenckich. Tusk jest nie tylko politykiem, ale także dziennikarzem i historykiem. Wielką popularność zyskał jako autor serii książek "Był sobie Gdańsk", "Gdańsk 1945" i "Dawny Sopot". Wielkim sukcesem wydawniczym okazała się jego kronika XX wieku w Gdańsku i wydany przez niego elementarz kaszubski. Książki Tuska w sumie sprzedały się w blisko stu tysiącach egzemplarzy. Jest także autorem książki "Idee gdańskiego liberalizmu" oraz dziesiątek mniejszych publikacji. Mieszka w Sopocie. Żona Małgorzata jest z wykształcenia historykiem, Tusk ma dwoje dzieci, syna Michała i córkę Katarzynę.