Oto kilka faktów z historii tego kraju: - Słowo "Afghan" pojawia się w III wieku naszej ery, ale archeolodzy twierdzą, że ludzie żyli na tym terenie już ponad 100 tysięcy lat temu. - Aleksander Wielki (zm. w 323 p.n.e.) kilkakrotnie podbijał tereny dzisiejszego Afganistanu (który wówczas należał do Persji). - Następne 500 lat to okres względnego spokoju i rozwoju tych terenów. - Centrum kraju - założone przez buddystów - staje się Bamiyan, powstają tam dwie olbrzymie statuy Buddy. - Pierwsze armie islamskie pojawiają się na tych terenach w 642 roku, ale wpływy muzułamanów są niewielkie aż do przybycia armii Dżyngis Chana w 1219 roku. Jednak i jego doświadczenia na tych ziemiach nie należały do szczęśliwych. Jego ukochany syn Mutagen ginie w bitwie pod Bamiyan. To rozwścieczyło Dżyngis Chana, jego armia morduje około 150 000 ludzi i niszczy miasto. Próba zniszczenia posągów Buddy nie udaje się. - Następuje długi okres braku stabilizacji i przewrotów. - Armia brytyjska dwukrotnie w XIX wieku próbuje podbić kraj. Pierwsza próba kończy się katastrofą: ponad 16 tysięcy brytyjskich i hinduskich żołnierzy wpada z zasadzki w zasadzkę podczas swego 9-dniowego odwrotu z Kabulu do Indii. Z całego korpusu ekspedycyjnego tylko jeden człowiek dotarł żywy do celu - był nim brytyjski lekarz, który zdołał uciec konno pogoni. 1970-1973 - klęska suszy spowodowała dramatyczne pogorszenie się sytuacji gospodarczej, doszło do wojskowego zamachu stanu (gen. M. Daud Khan). 1978 - tzw. rewolucja kwietniowa, inspirowana przez ZSRR, obaliła dyktatora; na czele państwa stanął N.M. Taraki, wprowadzono rządy monopartyjne i szereg instytucji charakterystycznych dla państw komunistycznych. 1979 - przewrót pałacowy wyniósł do władzy premiera H. Amina, obalonego jeszcze w tym samym roku w wyniku bezpośredniej interwencji ZSRR; Związek Radziecki dokonał inwazji na Afganistan w Wigilię roku 1979, pod pozorem ochrony swoich południowych granic. Dziewięć lat później, również i ta armia musiała wycofać się, a cała kampania afgańska niewątpliwie przyczyniła się do upadku Związku Radzieckiego. Wojna przyniosła masowy eksodus ludności do Iranu i Pakistanu, gdzie powstały bazy szkoleniowe mudżahedinów (partyzantów), wspierane przez USA, kraje Europy Zachodniej i kraje arabskie. W wyniku wojny domowej i interwencji sowieckiej zginęło ok. 1,5 mln ludzi, blisko 5 mln Afgańczyków wyemigrowało. 1988-89 - władzę w kraju przejmują mudżahedini (początkowo dzieląc ją z dotychczasowym rządem komunistycznym), jednak spory między nimi przeradzały się często w konflikty zbrojne. 1996 - władzę przejęli talibowie (studenci religijnych szkół muzułmańskich), głową państwa jest ich przywódca Mohammad Omar; po krótkim okresie pokoju ponowny wybuch wojny domowej na tle religijnym między ortodoksyjnymi talibami a mudżaheddinami pochodzenia tadżyckiego, kierowanymi przez Ahmada Szacha Massuda; w rękach talibów pozostaje zdecydowana większość terytorium Afganistanu (łącznie z Kabulem). Wojska Sojuszu Północnego kierowane przez Massuda kontrolują tylko dolinę Panczisziru. 2001- 9 września ma miejsce zamach na Massuda. Zamachowcy (prawdopodobnie inspirowani przez bin Ladena) podający się za dziennikarzy detonują bombę ukrytą w kamerze. Massud po kilku dniach umiera w wyniku odniesionych ran. Rządy talibów w Afganistan są w tej chwili uznawane jedynie przez trzy państwa: Arabię Saudyjską, Zjednoczone Emiraty Arabskie i sąsiedni Pakistan. Kobietom nie wolni kształcić się ani oglądać telewizji. Muzyka i inne formy rozrywki są zakazane. Dotyczy to również internetu. Talibowie dokończyli dzieła Dżyngis Chana niszcząc w tym roku posągi w Bamiyan (pomimo sprzeciwów międzynarodowych). Afganistan ma około 20 milionów ludności, ale około 4 milionów żyje w obozach uchodźców w Pakistanie i Iranie. Analfabetyzm jest powszechny, a średnia długość życia mężczyzn nie przekracza 40 lat. - Pasmo Hindukuszu dominuje nad krajem, góry osiągają 7300 metrów wysokości i ciągną się przez centrum kraju. - Afganistan nie ma normalnej gospodarki, cała infrastruktura została zniszczona podczas wojny domowej. - W kraju brakuje wody, żywności, mieszkań i innych podstawowych dla życia rzeczy. Kraj jest największym w świecie producentem opium, z którego wytwarza się heroinę. Produkcja opium w 2000 r. wyniosła 3276 ton, przy czym uprawiający opium rolnicy otrzymywali 28 dolarów za 1 kg.