Jeszcze podczas studiów debiutowała na scenie Teatru Polskiego im. H. Konieczki w Bydgoszczy w polskiej prapremierze sztuki Kamień i popioły D. Denisa, zrealizowanej tam przez Iwonę Kempę. Wkrótce zaczęła występować na scenie Teatru Starego w Krakowie. Dobrze przyjęta została jej rola Agnieszki w Ósmym dniu tygodnia Armina Petrasa, adaptacji opowiadania Marka Hłaski (2005). Występowała w krakowskich inscenizacjach Michała Zadary, często zdekonstruowanych, operujących sztucznością, pozwalających w pełni zademonstrować jej bogaty warsztat aktorski. Grała w jego Obrażaniu widzów P. Handkego (spektakl zrealizowany na Scenie Fundacji Starego Teatru w Krakowie, 2005), a kolejny wspólny spektakl, warsztatowa inscenizacja Księdza Marka J. Słowackiego (2005), w którym Wysocka olśniewała w trudnej roli Żydówki Judyty, przyniósł jej szerokie uznanie. Aktorka wystąpiła też w kolejnych, cieszących się powodzeniem spektaklach Michała Zadary na scenie Starego Teatru w Krakowie: Fedrze Racine'a (2006), Odprawie posłów greckich J. Kochanowskiego (2007), Ifigenii nowej tragedii wg Racine'a (2008). Ostatnio podziwiać ją można w Trylogii wg H. Sienkiewicza w reżyserii Jana Klaty (2009). Barbara Wysocka wystąpiła też w filmie Am Ende Kommen Touristen w reżyserii Roberta Thalheima (2007). W 2007 roku, jeszcze podczas studiów na Wydziale Reżyserii Dramatu, Barbara Wysocka wyreżyserowała razem z Janem Peszkiem spektakl dyplomowy Wydziału Aktorskiego PWST pt. Niby-Alaska, inscenizację pięciu krótkich dramatów Harolda Pintera. Wkrótce potem zadebiutowała jako reżyserka na scenie Teatru Starego w Krakowie oryginalną, współczesną inscenizacją Klątwy S. Wyspiańskiego, której bohaterowie próbują zrekonstruować, czy raczej zrelacjonować przebieg zdarzeń, prowadzących do tragicznego finału. Spektakl otrzymał Nagrodę Promocyjną im. Kazimierza Krzanowskiego za autorską koncepcję przedstawienia na 43. Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie (2008) oraz nagrodę za reżyserię na 33. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych "Klasyka Polska" w Opolu (2008). Po sukcesie Klątwy Wysocka zrealizowała również dobrze przyjętego Kaspara P. Handkego w Teatrze Współczesnym im. E. Wiercińskiego we Wrocławiu (2009). Jej ostatnią pracą reżyserską są Pijacy F. Bohomolca, przedstawienie zrealizowane w Teatrze Starym w Krakowie (2009), prezentowane w ramach "re_wizji/sarmatyzm" (obecnie w stałym repertuarze Teatru). Jak pisał o niej Łukasz Drewniak: "zawodowa podwójność Wysockiej dobrze wróży polskiej reżyserii. Bo oto pojawił się ktoś, kto może po Hanuszkiewiczu i Grabowskim przejąć badania nad statusem grającego reżysera. Wysocka jako reżyser-aktor już dysponuje rzadką nadświadomością, niby gra, niby jest w samym środku, a wszystko obserwuje: siebie samą również. Zobaczymy, co będzie, jak zacznie się sama obsadzać". Ł. Drewniak, "Dziennik" nr 190, dodatek "Kultura", 14.08.2009