BOMBY: Armia USA dysponuje jednymi z największych bomb świata. W Afganistanie wykorzystywano możliwości bomb BLU-82, zwanych także "Daisy Cutter". BLU-82 mają rozmiary małego samochodu i ważą 6,8 tony. "Daisy Cutter" niszczy wszystko w promieniu 550 m. Używana była już w Wietnamie. Amerykanie dysponują także "inteligentnymi" bombami BLU-28, Bunker Buster - naprowadzanych na cel za pomocą promieniowania laserowego. Mogą one przebić nawet do 6 m żelbetonu. Eksplozja dwutonowej bomby następuje na tym poziomie bunkra, na jaki została zaprogramowana. Najnowszym wynalazkiem amerykańskiej armii jest blisko 10-tonowa bomba MOAB (Masywna Amunicja o Wybuchu Powietrznym - Massive Ordnance Air Blast"). To najpotężniejsza bomba konwencjonalna w arsenale amerykańskich sił zbrojnych. MOAB jest tak duża, że nie mieści się do żadnego bombowca USAF i jest zrzucana z samolotów transportowych np. C-130 Hercules. Testy "Matki Wszystkich Bomb", bo tak jest nazywana owa broń, przeprowadzono w połowie marca. Słup dymu uniósł się na wysokość około 3 km, niczym grzyb eksplozji jądrowej. Amerykańska armia nie chce na razie ujawnić, czy nowa bomba jest używana w Iraku. Jako pierwsze cele w ewentualnej wojnie wymienia się zgrupowania przeciwnika i podziemne bunkry. Fakt, że Ameryka posiada tak ogromną bombę, może mieć niesamowity efekt psychologiczny. - Eksploduje ponad ziemią. Waży blisko 10 ton. Normalna bomba waży tonę. Można więc wyobrazić sobie jej eksplozję i falę uderzeniową. To niesamowite, przerażające. Wraz z nią zrzuca się ulotki o treści: "Będziemy tu jutro i zrzucimy 4 razy więcej ładunku, jeśli się nie poddacie". Podczas pierwszej wojny w Zatoce było to bardzo skuteczne, ludzie poddawali się bardzo szybko - mówi Andrew Koch z prestiżowego czasopisma zajmującego się bronią "Jane's Defence Weekly". Prace nad konstrukcją bomby rozpoczęto rok temu. MOAB to powiększona wersja bomby BLU-82, zwanej popularnie "kosiarką stokrotek" (Daisy Cutter). BLU-82 skonstruowano podczas wojny w Wietnamie, by jej wybuchem powalać dżunglę na lądowiska dla śmigłowców. W Afganistanie zrzucano ją natomiast na domniemane skalne kryjówki Al-Kaidy. Pociski rakietowe: Rakieta typu Tomahawk ma długość 6 m i może być wystrzeliwana z okrętu nawodnego lub podwodnego. Tomahawk wyposażony jest w 0,5-tonową głowicę. Cruise - to zaawansowane technicznie latające bomby. Pociski Cruise to modyfikacja rakiety Tomahawk. Wyposażona w 1-tonową głowicę, zrzucana przez bombowce B-52. Po odpaleniu rakieta podąża do celu nad powierzchnią ziemi, używając żyroskopu. Porusza się z prędkością 550 mil na godzinę i potrafi robić skręty i zwroty jak mały samolot. Mimo że są dość powolne (poddźwiękowa prędkość), trudno je zestrzelić ze względu na lot do celu nisko nad ziemią i omijanie przeszkód terenowych. Gdy zbliża się do celu, uaktywnia się system naprowadzający TERCOM. Skanuje on powierzchnię obszaru i porównuje z mapą zaprogramowaną w pamięci komputera. Na podstawie tych danych komputer ustala odpowiednią wysokość dalszego lotu. Gdy cel jest coraz bliżej, uaktywnia się system naprowadzania (porównuje on obiekty do zaprogramowanego kształtu celu) i kieruje pociskiem już do samego końca. Koszt wyprodukowania jednego pocisku wynosi ok. 1,3 mln dolarów. Samoloty bezzałogowe: Do zwiadu przed atakiem armia USA wykorzystuje bezzałogowe samoloty RQ-4A Global Hawk (z powodzeniem wykorzystywane w Afganistanie). Maszyny te zdolne są latać na bardzo wysokim pułapie przez długi czas. Do zwiadu wykorzystywane są również bezpilotowe samoloty RQ-1 Predator. Samoloty załogowe Bombowiec B-2 Spirit, to tzw. samolot niewidzialny, czyli niewykrywalny dla radarów. Naloty na Afganistan przeprowadzał z baz w Stanach Zjednoczonych. Samolot jest w stanie przenieść ponad 18 tys. kg broni jądrowej lub konwencjonalnej na odległość 9,6 tys. km, lecąc z prędkością ponaddźwiękową. B-2 "Steath" zostały po raz pierwszy użyte podczas kampanii nalotów NATO na Jugosławię 2 lata temu. Siły powietrzne USA dysponują 21 takimi samolotami. W operacji w Afganistanie wzięło udział 15 maszyn. Każda z nich kosztuje 1,3 mld dolarów. B-1B Lancer - ponaddźwiękowy bombowiec B-1 zaprojektowany w szczycie Zimnej Wojny, by niszczyć sowiecką obronę przeciwlotniczą pociskami jądrowymi. Został zmodernizowany do bardziej konwencjonalnych misji. Obecna wersja B-1B po raz pierwszy brała udział w akcji w 1998 roku podczas operacji "Pustynny Lis" w Iraku, zaś rok później w akcji NATO w Kosowie. B-1 może osiągnąć prędkość do około 1,4 tys. km/h i lecieć na pułapie ponad 9 tys. m. Jednak kosztujący 200 mln dolarów samolot jest przeznaczony głównie do działań na niewielkiej wysokości, nawet na 65 metrach, na której leci z ponaddźwiękową prędkością. B-1 może przenieść do 24 pocisków samosterujących lub 84 bomby konwencjonalne. Leciwy w stosunku do B-1 bombowiec B-52 był głównie wykorzystywany podczas wojny w Wietnamie, a następnie w Zatoce Perskiej. Zaczęto go używać w 1955 roku, ostatni model wyprodukowano w 1962. B-52 ma 48,5 m długości, zaś rozpiętość jego skrzydeł to prawie 56,5 m. Może przenosić ponad 31,5 tys. kg materiałów wybuchowych, w tym broń jądrową na odległość 14 tys. km. Możne uzupełniać paliwo w powietrzu i lecieć na wysokości około 15 tys. m. Podczas wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku bombowce B-52 zrzuciły 40 proc. wszystkich pocisków. F-18 Hornet - myśliwiec przenoszący pociski naprowadzane na cel laserowo. Maszyny tego typu stacjonują zwykle na lotniskowcach. F-14 Tomcat - myśliwiec przechwytujący, może być uzbrojony w bomby sterowane przez satelitarny system ustalania pozycji GPS. AH-64 Apache - śmigłowiec szturmowy, nazywany też niszczycielem czołgów. Uznawany jest za najdoskonalszą maszynę tego typu na świecie. Komandosi dysponowali własnym transportem, zazwyczaj były to śmigłowce wielozadaniowe typu Blackhawk. Lotniskowce: Armia USA dysponuje 8 lotniskowcami. Jako pierwszy zwodowany został USS Nimitz, stąd też nazwa całej klasy tych okrętów. Prócz USS Nimitz pod banderą Stanów Zjednoczonych pływają: USS Dwight D. Eisenhower, USS Carl Vinson, USS Theodore Roosevelt, USS Abraham Lincoln, USS George Washington USS John C. Stennis, USS Harry S. Truman. Koszt jednego lotniskowca tej klasy to ok. 4,5 mld dolarów, koszt samolotów ok. 4 mld dolarów, koszt rocznej eksploatacji 2 mld dolarów. Zazwyczaj skład skrzydła lotniczego, bazującego na okręcie, wygląda następująco: 20 samolotów F-14D Tomcat w roli samolotów bombowo-myśliwskich, 36 samolotów F-18 Hornet, 8 samolotów S-3A/B Viking, 4 samoloty E-2C Hawkeye, 4 samoloty EA-6B Prowler, oraz śmigłowce: 4 SH-60F, 2 HH-60H Seahawk. Dane techniczne: długość pokładu: 332,85 m; szerokość maksymalna pokładu 76,8 m; zanurzenie ok. 12 m, pełna wyporność od 90 do 102 tys. ton; prędkość maksymalna ponad 35 węzłów (64,5 km/h). Załoga: 3.200 marynarzy; 2.800 członków personelu lotniczego i mechaników lotniczych; 70 sygnalistów. Liczebność załogi dla każdego z okrętów, jak również niektóre dane taktyczno-techniczne mogą się nieco różnić w zależności od okresu, w którym okręt był budowany.