Stanisław Dziwisz urodził się w 1939 roku w Rabie Wyżnej. Był jednym z siedmiorga dzieci Stanisława i Zofii. Po maturze w 1957 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1963 r. Udzielił mu ich w Katedrze Wawelskiej bp Karol Wojtyła. Przez dwa lata (do 1965 r.) ks. Stanisław Dziwisz pracował jako wikariusz w Makowie Podhalańskim, a następnie został skierowany na studia liturgiczne na Wydziale Teologicznym w Krakowie. Tam uzyskał stopień licencjata. W 1981 r. na podstawie rozprawy "Kult Św. Stanisława Biskupa w Krakowie do Soboru Trydenckiego" otrzymał tytuł doktora teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W latach 1966-78 był kapelanem kardynała Wojtyły. Wykładał też liturgikę w Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie. Pełnił funkcję sekretarza Jana Pawła II od dnia jego wyboru na papieża 16 października 1978 roku do ostatniego dnia jego pontyfikatu, tj. do 2 kwietnia br. Stał się jego powiernikiem, doradcą, przyjacielem, a w latach ciężkiej choroby - również opiekunem - "aniołem stróżem" - jak mówili niektórzy. "Góral obdarzony zdrowym rozsądkiem i rzadkimi umiejętnościami" - jak mówili o nim przyjaciele z Domu Papieskiego - zareagował jak zawodowy ratownik, gdy papież został ciężko ranny 13 maja 1981 roku w zamachu na Placu św. Piotra. Lekarze w słynnej klinice Gemelli, dokąd ks. Dziwisz przytomnie kazał zawieźć ciężko rannego papieża, zgodnie stwierdzili, że Ojca Świętego uratowała zimna krew jego sekretarza. W 1996 roku Jan Paweł II mianował swego sekretarza tzw. infułatem numerowanym, jednym z siedmiu uprawnionych do stwierdzania autentyczności podpisu papieża. Wkrótce Stanisław Dziwisz został kanonikiem generalnym Kapituły Metropolitalnej w Krakowie, a w 1998 r. otrzymał z rąk papieża sakrę biskupią. Został biskupem tytularnym San Leone we włoskiej Kalabrii (bez przydziału konkretnej diecezji). Jan Paweł II powierzył mu również obowiązki drugiego prefekta Domu Papieskiego, odpowiedzialnego za przygotowywanie spotkań i audiencji papieża. Przyjął dewizę biskupią "Sursum Corda" ("W górę serca"). W 2003 roku papież mianował go arcybiskupem. Arcybiskup Dziwisz został uhonorowany m.in. medalem Bene merenti Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz tytułem doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Abp Dziwisz to 78. biskup Krakowa. W jego herbie znajdują się: gołębica z promieniami - symbolizująca Ducha Świętego, bo ks. Dziwisz był mianowany biskupem w 1998 r. - w roku Ducha Świętego; gwiazda symbolizująca Maryję; zarys Giewontu z Krzyżem - bowiem Tatry były widoczne z rodzinnej miejscowości ks. Dziwisza Raby Wyżnej. W herbie jest także biskupie motto: "Sursum corda", czyli "W górę serca". To nawiązanie do słów wypowiedzianych przez Jana Pawła II podczas wizyty w Zakopanem w 1997 r. Ci, którzy pamiętają go sprzed lat, podkreślają, że zawsze był miłym chłopcem, ale wcale "nie zapowiadał się na księdza". - Dobrze się uczył, był koleżeński i wesoły, ale nie spodziewaliśmy się, że zostanie kapłanem - powiedziała INTERIA.PL Józefa Zabrzeska z Nowego Targu, która chodziła ze Stanisławem Dziwiszem do jednej klasy w Liceum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. - Nie spotykaliśmy się często po latach, ale bardzo przeżyłam spotkanie w 2000 roku, gdy przyjechał na zaproszenie dyrektora liceum i burmistrza Nowego Targu - mówi. - Kiedy podawałam mu rękę, biła od niego świętość. Czułam to wyraźnie - dodaje. - Coś z Ojca Św. na niego przeszło.