Wodę uwięzioną w szczelinach skał, 2,4 km pod powierzchnią ziemi w kopalni cynku i miedzi (w pobliżu Ontario), badali naukowcy z uniwersytetów w Wielkiej Brytanii i Kanadzie. Ich zdaniem ma ona od 1,5 nawet do 2,6 mld lat. Jej wiek ustalono dzięki analizie różnych izotopów gazów szlachetnych (czyli takich, które nie wchodzą w reakcje z innymi pierwiastkami), obecnych w kopalnianej wodzie. Analizy pokazały, że podziemna woda zawiera też wodór i metan - pierwiastki niezbędne wielu rodzajom mikroorganizmów do życia. Woda izolowana od tak dawna od reszty świata stanowi coś w rodzaju kapsuły czasu z prekambru - okresu, w którym na Ziemi dominowały organizmy jednokomórkowe. Dostęp do niej daje rzadką możliwość badania historii życia na Ziemi. Paradoksalnie prace tego typu utrudnia sama wszechobecność życia, zwłaszcza obfitość organizmów, które miliony lat temu opanowały środowisko na tyle szczelnie, że trudno jest znaleźć miejsca i warunki pierwotne, przypominające te z początków ewolucji. Jednak nawet jeśli naukowcy nie znajdą w kopalnianej wodzie żadnych komórek, jej badania dadzą im lepsze pojęcie na temat "pierwotnej zupy" - płynu, w jakim mogło ewoluować życie. Odkrycie z Kanady nie jest pierwszym tego typu. Prastarą wodę znaleziono już wcześniej w skałach w kopalni położonej 2,8 km pod powierzchnią Ziemi w RPA. Ilość płynu uwięzionego w porach tych skał była dosłownie mikroskopijna - zbyt mała, by można w niej było oczekiwać jakichkolwiek form życia - zaznaczają naukowcy. - Na razie ustaliliśmy tylko, jak może powstawać - i trwać przez miliardy lat - środowisko sprzyjające istnieniu mikroskopijnych form życia. Dzieje się tak niezależnie od tego, jak gościnna lub niegościnna jest powierzchnia planety. Teoretycznie pozwala to zakładać, że podobne środowisko może istnieć również pod powierzchnią Marsa - zauważa jeden z autorów publikacji, dr Greg Holland z Lancaster University. - Nasze odkrycie pomaga zrozumieć, jak mikroorganizmy ewoluują w całkowitej izolacji. Jest też kluczowe w kontekście pytań o pochodzenie życia i jego trwałość, jak też istnienie życia w ekstremalnych warunkach na Ziemi i innych planetach - dodaje inny autor pracy, prof. Chris Ballentine z University of Manchester.