Kazimierz Żygulski był działaczem Polskiego Państwa Podziemnego we Lwowie w latach okupacji sowieckiej i niemieckiej 1939-1944, długoletnim więźniem sowieckiego Gułagu. Urodził się 8 grudnia 1919 roku we Lwowie, był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, członkiem lwowskiej Delegatury Rządu RP na Kraj, sędzią Sądu Specjalnego. W 1944 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na 15 lat obozu karnego. Wyrok odbywał w miejscowości Inta w Republice Komi. W 1956 roku powrócił do Polski. Od 1957 roku był pracownikiem Polskiej Akademii Nauk, przez 31 lat pracował w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Profesor nadzwyczajny od 1973 r., zwyczajny - od 1983r. Był autorem wielu prac z dziedziny socjologii kultury, w tym socjologii filmu. Opublikował m.in.: "Wstęp do zagadnień kultury", "Wartości i wzory kultury", "Wspólnota śmiechu". Pełnił funkcję prorektora Wyższej Szkoły Filmowej i Teatralnej w Łodzi w latach 1970-71. W latach 1982-86 był ministrem kultury i sztuki. Prof. Żygulski był też długoletnim działaczem UNESCO - od 1987 do 1989 ambasador ad personam, przewodniczący Polskiego Komitetu ds. UNESCO i członek Rady Wykonawczej UNESCO w Paryżu.