Ekspozycja nawiązuje do dziejów 2. Korpusu Polskiego walczącego w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie na całym jego szlaku bojowym podczas drugiej wojny światowej. - To dzięki gen. Andersowi i jego żołnierzom pozostałym po wojnie na obczyźnie, przetrwała pamięć o II Rzeczpospolitej i o jej tradycjach niepodległościowych. Bez nich nasza pamięć o tamtych latach nie byłaby pełna - powiedział dyrektor Muzeum Wojska Polskiego, Janusz Cisek. Uzupełnieniem wystawy jest bogaty zbiór malarstwa, grafiki, plakatów, fotografii i dokumentów ze zbiorów Muzeum Wojska Polskiego, Muzeum Narodowego, Muzeum Plakatu i Centralnej Biblioteki Wojskowej, nawiązujących do historii 2. Korpusu Polskiego. Otwarciu wystawy towarzyszyła promocja pierwszego autoryzowanego krajowego wydania wspomnień gen. Andersa pt. "Bez ostatniego rozdziału. Wspomnienia z lat 1939-1946". Książka ukazała się wcześniej m. in. w Anglii i Belgii podczas pobytu generała na emigracji. - To wspomnienia generała z najtrudniejszych lat jego służby wojskowej. Odznaczają się niesamowitą szczerością, celnością i trzeźwym, często surowym osądem postawy aliantów i Sowietów wobec sprawy polskiej. Tytuł książki jest odzwierciedleniem nadziei generała, że ostatni rozdział będzie mógł napisać już w wolnej Polsce - powiedział Cisek. Podczas uroczystości ostatni prezydent Rzeczpospolitej na uchodźstwie (lipiec 1989 - grudzień 1990), Ryszard Kaczorowski przekazał Muzeum Wojska Polskiego księgę pamiątkową poświęconą walkom żołnierzy polskich o Monte Cassino - "Cassino 1944", którą otrzymał w darze od mieszkańców tego włoskiego miasteczka. "12 maja pojechaliśmy na cmentarz na Monte Cassino, by złożyć hołd naszemu dowódcy i kolegom poległym na tamtym wzgórzu i właśnie wtedy mieszkańcy ofiarowali mi ten dar, który przekazuję teraz Muzeum" - powiedział Kaczorowski. Uroczystości w Muzeum Wojska Polskiego odbyły się w ramach obchodów Roku generała Władysława Andersa, jakim Senat RP ogłosił rok 2007. Władysław Anders (1892-1970) uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim w 1919 roku; walczył później na czele 15. pułku ułanów wielkopolskich w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. We wrześniu 1939 roku dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii, następnie grupą operacyjną kawalerii. Przez dwa lata Anders był więźniem NKWD, najpierw we Lwowie, potem na Łubiance w Moskwie. Odzyskał wolność po zawarciu porozumienia między gen. Władysławem Sikorskim a rządem radzieckim. Przystąpił do organizowania armii polskiej w ZSRR. W wyniku ustaleń międzysojuszniczych, z powodu niemożności dojścia do porozumienia z Sowietami, Armia Polska została ewakuowana z ZSRR na Bliski Wschód. Stworzyła tam podstawę II Korpusu Polskiego, który w latach 1943-1945, pod dowództwem gen. Andersa, wsławił się zwycięskimi bitwami we Włoszech - o Monte Cassino, Anconę, Bolonię. Gen. Anders pełnił w 1945 roku obowiązki Naczelnego Wodza. Protestował przeciwko uchwałom jałtańskim podporządkowującym Polskę Stalinowi. W 1946 roku władze PRL pozbawiły go obywatelstwa polskiego. Po wojnie gen. Anders prowadził ożywioną działalność w polskich kołach emigracyjnych w Londynie. Po śmierci w 1970 roku, zgodnie z własnym testamentem, spoczął wśród swoich żołnierzy, na polskim cmentarzu wojennym na Monte Cassino.