W środę w obecności prezydent Warszawy Hanny Gronkiewicz-Waltz i prymasa Józefa Glempa zostało podpisane porozumienie pomiędzy zarządem Fundacji Sue Ryder a inwestorami wznoszonego na placu Unii Lubelskiej budynku "Plac Unii" w sprawie pomocy przy remoncie i adaptacji pobliskiej rogatki na muzeum Sue Ryder. Inwestorzy - BBI Development i Librecht&wooD zadeklarowały, że przekażą na ten cel 150 tys. zł oraz będą pomagać przy remoncie rogatki. Susan Ryder (ur. 3 lipca 1923, zm. 2 listopada 2000) po wybuchu II wojny światowej, w wieku 16 lat, jako ochotniczka wstąpiła do pomocniczej służby wojskowej kobiet First Aid Nursing Yeomanry. Wkrótce została przeniesiona do polskiej sekcji w Kierownictwie Operacji Specjalnych, gdzie służyła do końca wojny. Jej zadaniem było zapewnienie opieki dla cichociemnych, odwoziła ich również na lotnisko, skąd wylatywali na swoje misje. W 1943 roku została wysłana do Tunezji, a później do Włoch. Po wojnie Sue Ryder założyła fundację pomocy dla, jak sama to określała, zapomnianych sojuszników Anglii. Działała na terenach zachodniej Europy, począwszy od 1944 roku, postępując zaraz za linią frontu. Była świadkiem dramatycznych scen w wyzwalanych niemieckich obozach koncentracyjnych. Zajmowała się także pomocą dla tzw. Displaced People - rzeszy przymusowych imigrantów, stłoczonych w kilkudziesięciu obozach w Niemczech i Austrii zarządzanych przez UNRA. Wielu z tych ludzi było faktycznie bezpaństwowcami, bez możliwości powrotu do rodzinnego kraju, bez możliwości uzyskania innego obywatelstwa. Co gorsza, wielu popadało w konflikt z surowym prawem stanu wojennego, obowiązującym w alianckich strefach okupacyjnych w Niemczech. W swojej autobiografii Sue Ryder wspomina o kilkudziesięciu wyrokach śmierci, do apelacji których udało się jej doprowadzić i dzięki temu ocalić życie swoim podopiecznym, głównie Polakom. Sue Ryder Foundation, z siedzibą w domu matki Sue, Mabel Ryder, w Cavendish w hrabstwie Suffolk w Anglii, zajęła się wznoszeniem tzw. Domów Sue Ryder - szpitali, hospicjów i domów opieki, które powstały na całym świecie, w tym 30 w Polsce. Sue Ryder jest honorowym obywatelem Warszawy, Konstancina-Jeziorny i Gdyni. Jej imię noszą skwery w Gdyni i Warszawie oraz ulica w Konstancinie. W 1957 roku Ryder otrzymała Order Imperium Brytyjskiego, a w 1976 roku Order św. Michała i św. Jerzego. W 1978 roku została uhonorowana tytułem para Anglii i przyjęła za swoją siedzibę Warszawę, jako miejsce najbliższe jej sercu. Odtąd oficjalnie występowała jako Lady of Warsaw. Zasiadając w Izbie Lordów, brała udział w debatach o obronności, narkomanii, polityce mieszkaniowej, służbie zdrowia, bezrobociu i tolerancji rasowej. Przyznano jej tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Liverpoolu, Exeter, Essex, Reading, Leeds, Kent, Londynie i Cambridge.