Planetoida (4) Westa była czwartą z kolei odkrytą planetoidą; po raz pierwszy dojrzał ją niemiecki astronom Heinrich Wilhelm Olbers w marcu 1807 roku. Dziś naukowcy wiedzą, że jest to ciało o rozmiarach 560x578x458 kilometrów, poruszające się po prawie kołowej orbicie o promieniu 2,4 jednostki astronomicznej, której pełen obieg zajmuje 1325 dni. Obecnie za orbicie tej planetoidy znajduje się sonda Dawn, która przesyła na Ziemię jej obrazy o świetnej jakości. Chociaż Westa nie jest największym ciałem z głównego pasa planetoid, w opozycji, kiedy znajduje się najbliżej Ziemi, osiąga blask 5.5-5.6 wielkości gwiazdowej, co powoduje że bez specjalnych problemów można dojrzeć ją gołym okiem. Najsłabsze gwiazdy widoczne gołym okiem są bowiem słabsze od Westy 2-3 razy. Na początku sierpnia Westa przesuwa się na tle gwiazd z konstelacji Koziorożca (trochę poniżej gwiazdy oznaczonej grecką literą Chi), co pozwala obserwować ją prawie przez całą noc. Najlepsze warunki występują jednak w okolicach północy, gdy obiekt góruje niespełna 20 stopni nad horyzontem. Chociaż pod ciemnym niebem Westę widać gołym okiem, nasze szanse na jej odszukanie znacznie wzrosną jeśli do obserwacji użyjemy lornetki.