- Oddajemy cześć wybitnemu Polakowi, dzielnemu żołnierzowi, gorliwemu patriocie, bohaterowi wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, przywódcy powstania narodowego w 1794 r.- przypomniał podczas uroczystości wiceminister obrony narodowej Jacek Kotas. Jak mówił, aktem szczególnej rangi w polskiej tradycji wojskowej była przysięga złożona przez Kościuszkę podczas insurekcji na rynku w Krakowie. "Przysięga ta otwierała w dziejach oręża polskiego nowy rozdział, w którym wierność narodowi postawiono ponad lojalność wobec władcy" - zaznaczył wiceminister. W imieniu prezydenta Lecha Kaczyńskiego wieniec złożył jego doradca - b.premier Jan Olszewski. Na uroczystości obecni byli także przedstawiciele jednostek noszących imię Tadeusza Kościuszki m.in. 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej z Legionowa oraz uczniowie szkół imienia przywódcy insurekcji. Tadeusz Kościuszko urodził się 4 lutego 1746 roku w Mereczowszczyźnie na Polesiu. W wieku 9 lat rozpoczął naukę w Kolegium Pijarów w Lubieszowie. W 1760 roku z powodu finansowych kłopotów rodziny, przerwał naukę. Dziedzicem niewielkiego majątku rodzinnego został jego brat Józef, dlatego Tadeusz wybrał karierę wojskową. W 1765 roku Kościuszko wstąpił do Korpusu Kadetów Szkoły Rycerskiej, uczestniczył tam w specjalnym kursie inżynierskim dla wyróżniających się słuchaczy. Szkołę ukończył w stopniu kapitana. W wieku 23 lat Kościuszko wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Akademii Malarstwa i Rzeźby. Pięcioletni pobyt w przedrewolucyjnej Francji wywarł poważny wpływ na jego przekonania polityczne i społeczne. Kościuszko powrócił na krótko do kraju w 1774 r., jednak wobec braku perspektyw zatrudnienia, wyjechał do Drezna. Nie znajdując i tam zajęcia, ruszył do Paryża. Tam dowiedział się o wojnie w Ameryce. Na amerykańskiej ziemi znalazł się w 1776 roku, miesiąc po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości. Dzięki listom polecającym Kościuszko został mianowany na inżyniera armii amerykańskiej. Brał udział w fortyfikacji wielu obozów wojskowych i w uznaniu zasług został w 1783 roku awansowany na generała brygady. Otrzymał też specjalne podziękowania, nadanie gruntu oraz znaczną sumę pieniędzy. W 1784 roku Kościuszko powrócił do kraju, gdzie zaangażował się w działalność polityczną. Dzięki postanowieniom Sejmu Wielkiego zwiększającym liczebność armii do 100 tys. Kościuszko otrzymał nominację na generała majora wojsk koronnych. Odznaczył się w walce z oddziałami rosyjskimi, które wkroczyły na ziemie polskie w 1792 roku, za co otrzymał order Virtuti Militari. Po przyłączeniu się króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do konfederacji targowickiej, Kościuszko podobnie jak wielu działaczy politycznych, wyjechał z kraju. Najpierw do Lipska, później do Paryża. Kiedy w 1793 roku ogłoszono drugi rozbiór Polski, Kościuszko przyjechał do Drezna, gdzie zaczął opracowywać koncepcję powstania narodowego. Insurekcja, nazwana kościuszkowską, rozpoczęła się w 1794 roku, lecz mimo bohaterskich walk, zakończyła się klęską i III rozbiorem, po którym Polska zniknęła z mapy. Kościuszko, który podczas walk dostał się do rosyjskiej niewoli, po odzyskaniu wolności, wyjechał na krótko do Stanów Zjednoczonych, potem powrócił do Europy. W latach 1798-1815 mieszkał pod Paryżem, brał wtedy m.in udział w tworzeniu Legionów Polskich oraz w zakładaniu Towarzystwa Republikanów Polskich. Zmarł 15 października 1817 roku w Solurze w Szwajcarii. Został pochowany w tamtejszym kościele pojezuickim; rok później ciało bohatera zostało przewiezione do Krakowa - spoczęło w kryptach królewskich w katedrze na Wawelu. Urna z sercem Kościuszki trafiła do Polski dopiero w 1927 r. - umieszczono je w dawnej kaplicy królewskiej Zamku Królewskiego w Warszawie.