Urbacki swoje przedstawienie zaczyna, siedząc na wózku inwalidzkim, z którego potem wstaje. Mówi: "Gdy miałem czternaście lat, usiadłem na wózku. Gdy po dziesięciu latach z niego wstałem, znajomi przestali mnie poznawać na ulicy albo myśleli, że to jest cud.( ) Ale to nie jest cud. To jest po prostu ciężka praca". Przedstawienie było prezentowane m.in. na festiwalu TanzTage w Berlinie, Europejskim Kongresie Kultury we Wrocławiu i Wibracjach Tanecznych we Wrocławiu. W niedzielę w Instytucie zaplanowano dwugodzinne warsztaty dla osób niepełnosprawnych, inwalidów, niesprawnych ruchowo. Po warsztacie wybrana grupa uczestników zostanie zaproszona do udziału w kolejnym projekcie Urbackiego, o którym artysta mówi, że "będzie to opowieść o utopijnej wiosce". Na potrzeby choreografii zostanie napisany utwór muzyczny inspirowany muzyką baletową z lat 60. i 70. Premiera spektaklu odbędzie się w styczniu 2012 roku na scenie Instytutu Teatralnego w Warszawie. Rafał Urbacki przez 11 lat poruszał się wyłącznie z pomocą wózka inwalidzkiego. Od dwóch lat chodzi i tańczy samodzielnie. Jest studentem reżyserii dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Studiował również kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim i wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako tancerz na wózku pracował w Teatrze Tańca "Kierunek" w Bytomiu. Tańczył w choreografiach Gessel Mason, Victorii Fox i Phila Williamsa. Jest autorem choreografii w spektaklach duetu Strzępka/Demirski - "Tęczowa Trybuna 2012", "Położnice Szpitala Św. Zofii". Współpracuje z Akademią Muzyczną prowadząc zajęcia na studiach podyplomowych z zakresu muzykoterapii. Projekt Rafała Urbackiego odbywa się w ramach programu "Placówka Nowego Teatru", polegającym na udostępnieniu twórcom sali teatralnej wraz z infrastrukturą techniczną oraz niewielkim budżetem na rozwijanie przedstawień, które znajdą się później w repertuarze polskich teatrów.