Artystka, porównywana z inną słynną Aliną, Szapocznikow, podobnie jak ona debiutowała w latach 50., w okresie socrealizmu, podobnie zainteresowana była rzeźbą figuratywną inspirowaną twórczością Henry'ego Moore'a. Jednak twórczość Aliny Ślesińskiej to obecnie zaledwie wzmianka w monografiach rzeźby współczesnej i słownikach sztuki. Wystawa monograficzna artystki stawia zatem bardziej ogólne pytanie o miejsce kobiet w kanonie polskiej sztuki współczesnej oraz o samą rolę artystki, która na przełomie lat 50 i 60. odniosła spektakularny sukces na Zachodzie. Najpierw jako zwiastun przemian i poetyk nowoczesności przyswojonych za żelazną kurtyną, a od początku lat 60. jako autorka eksperymentalnych "propozycji dla architektury", znoszących granice między obiema dyscyplinami. Była jedyną rzeźbiarką, która w tym okresie tak śmiało ingerowała w dziedzinę architektury. Od establishmetu, głośnej kariery medialnej przez tajemnice i mistyfikacje do wątku szaleństwa - pierwsze kompletne kalendarium artystki zapomnianej. Otwarcie poprzedzi konferencja prasowa, w której wezmą udział córki artystki. Spotkanie odbędzie się o godz. 12. w sali kinowej Zachęty. 8 grudnia w sali kinowej Zachęty odbędzie się sesja naukowa "Kobiety i sztuka około 1960". Kurator wystawy: Ewa Toniak Scenografia: Małgorzata Szczęśniak Wizualizacje: Łukasz Kwietniewski Wernisaż: 7 grudnia (piątek), godz. 19. Wystawa czynna do 24 lutego 2008 roku. Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, pl. Małachowskiego 3, Warszawa.