W uroczystości wzięły udział byłe podkomendne pani generał, rodzina, kombatanci Armii Krajowej, harcerze ZHR, przedstawiciele wojska z wiceministrem obrony narodowej Jackiem Kotasem. Odlany z brązu pomnik autorstwa Bohdana Chmielewskiego został ufundowany przez gen. Elżbietę Zawacką "Zo", założycielkę Pomorskiego Archiwum AK i Memoriału gen. Marii Wittek. Odsłonięcie monumentu nastąpiło w 10. rocznicę śmierci gen. Wittek. Gen. Maria Wittek służyła w Wojsku Polskim od 1919 roku. 2 maja 1991 jako pierwsza kobieta w historii Wojska Polskiego została mianowana na stopień generalski (generała brygady) przez prezydenta Lecha Wałęsę. "Komendantko nasza, jesteśmy ci wdzięczne za to, że nadchodzącym pokoleniom dałaś wzór do naśladowania" - napisała gen. Zawacka "Zo" w liście do uczestników uroczystości, odczytanym podczas czwartkowej uroczystości. "Swój najwspanialszy monument, pomnik ze spiżu, wzniosła ona swymi czynami, bezgranicznym wręcz oddaniem narodowej sprawie" - powiedział o Marii Wittek minister Kotas. "Ponad 20 proc. żołnierzy w AK to były nasze koleżanki - w wywiadzie, służbie medycznej, w logistyce, a często nawet w oddziałach bojowych" - powiedział prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Czesław Cywiński, przypominając rolę kobiet w walkach o niepodległość kraju. Uroczystego odsłonięcia pomnika dokonali prezes Memoriału gen. Marii Wittek - Dorota Zawacka-Wakarecy, dyrektor Muzeum Wojska Polskiego prof. Janusz Cisek oraz minister Jacek Kotas. Wikariusz generalny biskupa polowego WP ks. płk. Sławomir Żarski poświęcił monument, a uroczystą oprawę zapewniła Orkiestra Wojskowa i Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego. Gen. Maria Wittek (1899-1997) brała udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920. W okresie międzywojennym była twórczynią i komendantką Przysposobienia Wojskowego Kobiet - struktury, która przygotowywała kadry kobiece we wszystkich sferach życia państwa na wypadek wojny. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. była komendantką główną Kobiecych Batalionów Pomocniczej Służby Wojskowej w randze pułkownika. Od października 1939 do stycznia 1945 stała na czele Wojskowej Służby Kobiet (WSK) w Komendzie Głównej SZP-ZWZ-AK. Walczyła w Powstaniu Warszawskim. Stolicę opuściła z cywilami. Funkcję szefa WSK pełniła w Częstochowie do rozwiązania AK. Po wojnie ponownie kierowała sekcją przysposobienia wojskowego kobiet w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. W kwietniu 1948 roku została na kilka miesięcy uwięziona. Po zwolnieniu prowadziła w Warszawie kiosk "Ruchu". Zainicjowała powołanie Komisji Historii Kobiet przy Towarzystwie Miłośników Historii w Warszawie. Była dwukrotnie odznaczona Orderem Virtuti Militari, a także Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Krzyżem Walecznych. Zmarła 19 kwietnia 1997 roku w Warszawie, została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. (