Płock to rodzinne miasto Tadeusza Mazowieckiego, polityka, publicysty, działacza opozycji w czasach PRL, obecnie doradcy prezydenta Bronisława Komorowskiego. Jak poinformowała Agnieszka Grażul-Luft z biura prasowego płockiego Urzędu Miasta, uroczystość wręczenia Tadeuszowi Mazowieckiemu tytułu planowana jest na początek czerwca. W uzasadnieniu projektu uchwały o nadaniu Mazowieckiemu godności Honorowego Obywatela Miasta Płocka przypomniano, że zawsze podkreślał on "swoje silne związki z Płockiem i poczucie zakorzenienia historycznego", które wyniósł z rodzinnego miasta. W 2000 r. w plebiscycie zorganizowanym przez lokalne media Tadeusz Mazowiecki został wybrany przez mieszkańców miast na Płocczanina Stulecia. Tadeusz Mazowiecki urodził się w Płocku 18 kwietnia 1927 r. W 1946 r. ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Stanisława Małachowskiego, najstarszą polską szkołę i jedną z najstarszych w Europie, istniejącą nieprzerwanie w tym samym miejscu od 1180 r. Rodzice Mazowieckiego, ojciec - lekarz i matka, prowadząca fundację dla ubogich - związani byli z płockim szpitalem Św. Trójcy. Po 1949 r. Mazowiecki związał się ze Stowarzyszeniem PAX, był m.in. redaktorem naczelnym "Wrocławskiego Tygodnika Katolików", inicjatorem powstania warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej, a także założycielem i redaktorem naczelnym katolickiego miesięcznika "Więź". W 1961 r. został posłem na Sejm z ramienia Koła Znak - był nim do 1971, kiedy został skreślony z listy parlamentarzystów. W 1968 r. Mazowiecki był autorem i sygnatariuszem - wraz z pozostałymi posłami Znaku - interpelacji poselskiej w sprawie wydarzeń marcowych i brutalnej akcji milicji. W 1976 r. sygnował protest wobec wprowadzenia do konstytucji zapisu o "kierowniczej roli PZPR". W 1978 r. został współzałożycielem nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych. Jako inicjator apelu 64 intelektualistów solidaryzujących się ze strajkującymi robotnikami w sierpniu 1980 r. wyjechał do Stoczni Gdańskiej, gdzie został przewodniczącym komisji ekspertów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Mazowiecki pełnił funkcję redaktora naczelnego "Tygodnika Solidarność", a po ogłoszeniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego został internowany. Zwolniony jako jeden z ostatnich w grudniu 1982 r. współpracował z przewodniczącym "S" Lechem Wałęsą. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, angażując się m.in. w 1988 r. w przygotowanie i obrady Okrągłego Stołu - m.in. współprzewodniczył zespołowi ds. pluralizmu związkowego. Po rezygnacji gen. Czesława Kiszczaka z urzędu premiera Wałęsa wysunął kandydaturę Mazowieckiego na nowego szefa gabinetu - Sejm powołał go 24 sierpnia 1989 r. W 1990 r. Mazowiecki kandydował w wyborach prezydenckich, a po przegranej podał swój rząd do dymisji. Był współtwórcą i przewodniczącym Unii Wolności. W 2005 r. współtworzył Partię Demokratyczną, a do 2006 r. był przewodniczącym jej rady politycznej. W 1992 r. Mazowiecki został wyznaczony przez Komisję Praw Człowieka ONZ na specjalnego sprawozdawcę konfliktu w byłej Jugosławii. Jako jedyny wysoki funkcjonariusz ONZ, podał się do dymisji w 1995 r. na znak protestu przeciw bierności wspólnoty międzynarodowej wobec popełnianych tam zbrodni. Otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Sarajewa, odznaczony Złotym Orderem Herbu Bośni (1996) i uhonorowany nagrodą Srebrenica 1995 (w 2005 r.). Mazowiecki jest m.in. doktorem honoris causa Uniwersytetów w Leuven, Genui, Giessen, Poitiers, Exeter oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1995), Złotym Orderem Herbu Bośni (1996), Orderem Wielkiego Oficera Legii Honorowej (1998). W 2010 r. Mazowiecki odebrał tytuł Honorowego Obywatela Gdańska.