"Powrót Wiktora do Wilka jest powrotem do czasu, kiedy wszystko było jeszcze możliwe. Każdy z nas zna te powroty - do domu rodzinnego, do dzieciństwa. Wiktor rozpoznaje siebie poprzez panny z Wilka, a one dzięki niemu mogą lepiej zrozumieć, w jakim miejscu swojego życia się znalazły." Maja Komorowska i Julia Kijowska Tadeusz Sobolewski tak pisze o tym temacie i inscenizacji: "Na nowo próbuję zrozumieć ten tajemniczy utwór. Wiktor wraca do Wilka po druzgocącym doświadczeniu wojny 1920 roku, która nie była dla niego zwycięstwem, ale doświadczeniem śmierci. Żył, poświęcając się dla innych, pracując z niewidomymi dziećmi. Po co wrócił? Co chciał sprawdzić? Czy nie zmarnował życia? Myślał o sobie - tak jest u Iwaszkiewicza - że "nic nigdy nie dopełnił, nic nigdy naprawdę nie zrobił, nic nigdy nie przeżył do głębi"? [...] W tym słynnym opowiadaniu, przenikniętym zmysłowością, jest jakaś "treść ukryta i niewyrażalna". Interpretowano je również homoseksualnie. Ale ukryty sens opowiadania dotyczy każdego, niezależnie od płci. Kochamy coś, czego nie ma. Jak Wiktor, przypominający sobie obraz kąpiącej się w jeziorze Feli, która nie żyje. Kochał ją czy może Julcię, do której przychodził nocą?" Duży Format, 20.02.2011 Więcej informacji znajdą Państwo na stronie: www.teatrstudio.pl.