Z powodu podeszłego wieku i złego stanu zdrowia ofiarodawczyni nie mogła uczestniczyć w uroczystości podarowania pamiątek. W jej imieniu około 100 eksponatów przekazali przedstawiciele najbliższej rodziny. Wśród pamiątek znajduje się m.in. album z fotografiami przedstawiającymi Kazimierza Bartla w okresie młodości, z rodziną i w czasie uroczystości państwowych, z rządem Rzeczpospolitej, a także niepublikowane dotąd zdjęcia Józefa Piłsudskiego. Muzeum otrzymało również dokumenty związane z zajmowanymi stanowiskami (m.in. paszport dyplomatyczny z 1935 roku, dowód osobisty z 1924 roku, legitymację senatorską z 1938 roku), kolekcję orderów, listy, książki autorstwa premiera oraz spisane atramentem wspomnienia Marii Bartel pt. "Życiorys Kazimierza Bartla". W darze znajdują się również archiwalne dokumenty z września 1939 roku, w tym protokół przekazania miasta Lwowa wojskom sowieckim. Jak podkreślił dyrektor Muzeum Historii Polskiej pamiątki po premierze Bartlu są jednymi z pierwszych eksponatów podarowanych placówce, powołanej w maju 2006 roku. Zgodnie z zamierzeniami do około 2012 roku w Wilanowie powstanie budynek muzeum, w którym w nowoczesny sposób prezentowana będzie historia naszego kraju. Kazimierz Bartel (ur.1882 r. we Lwowie, zm.1941 r. we Lwowie) był politykiem, rektorem Politechniki Lwowskiej, senatorem, pierwszym premierem Polski po przewrocie majowym. Matematyk, absolwent Politechniki Lwowskiej, którą ukończył w 1907 roku, na uczelni pozostał jeszcze siedem lat, aż do czasu zamknięcia przewodu doktorskiego. Podczas I wojny światowej był wcielony do armii austro-węgierskiej. Do Lwowa powrócił w roku 1918. W 1919 r. brał udział w walkach polsko-ukraińskich jako dowódca wojsk kolejowych i komendant obrony Dworca Głównego. Sukcesy na tym polu spowodowały, że po zakończeniu walk i odblokowaniu miasta został powołany przez premiera Leopolda Skulskiego na stanowisko ministra kolei żelaznych. Pełnił tę funkcję także w gabinetach Wincentego Witosa i Władysława Grabskiego. Od 1922 r. był posłem, a po przewrocie majowym, został mianowany na stanowisko premiera i tę funkcję pełnił pięciokrotnie w latach 1926-1930 r. Przeprowadził w sejmie w sierpniu 1926 r. nowelę konstytucyjną, która znacznie powiększała rolę prezydenta w państwie. W 1930 r. zrezygnował z mandatu poselskiego i powrócił do pracy naukowej na Politechnice Lwowskiej. W tym samym roku został wybrany rektorem Politechniki. Otrzymał tytuł doktora honoris causa tej uczelni i członkostwo w Polskiej Akademii Nauk. W 1938 r. został wybrany na senatora. We wrześniu 1939 r., w czasie obrony Lwowa przed natarciem wojsk niemieckich, Bartel stanął na czele Komitetu Obywatelskiego. Po zajęciu Lwowa przez ZSRR pozwolono mu na kontynuowanie pracy na uczelni. Kiedy w 1941 r. do Lwowa wkroczyli Niemcy, Bartel został aresztowany przez gestapo i na rozkaz Himmlera został rozstrzelany 26 lipca 1941 r. Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane. Kazimierz Bartel był odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1932) oraz Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (1922).