Barbara Skarga studiowała filozofię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, była uczennicą Henryka Elzenberga i Tadeusza Czeżowskiego. W czasie II wojny światowej była łączniczką Armii Krajowej. W 1944 r. aresztowana przez bolszewików, spędziła 10 lat w radzieckich łagrach i na zsyłce. Do kraju powróciła w 1955 r. Studia ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim. Rozpoczęła pracę w Polskiej Akademii Nauk. Jest autorką książek, takich jak m.in.: "Narodziny pozytywizmu polskiego 1831-1864", "Czas i trwanie. Studia nad Bergsonem", "Przeszłość i interpretacje", "Tożsamość i różnica. Eseje metafizyczne", "Ślad i obecność", "Człowiek to nie jest piękne zwierzę". Lata więzienia, łagrów i zsyłki opisała w książce "Po wyzwoleniu 1944-1956". W 1995 roku została odznaczona Orderem Orła Białego, była też członkiem Kapituły tego odznaczenia, Kanclerzem Orderu w latach 2001-2005. W październiku 2005 r. złożyła rezygnację z pełnienia funkcji Kanclerza Orderu Orła Białego na znak protestu przeciw prezydentowi-elektowi Lechowi Kaczyńskiemu. Była doktorem honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Zmarła 18 września 2009 r. Miała 90 lat.