Jacek Malczewski namalował obraz w 1921 roku w Lusławicach koło Tarnowa. Praca przedstawia dwie siostry artysty, Bronisławę i Helenę, będące już w podeszłym wieku. W centrum kompozycji, pomiędzy dwiema siostrami, artysta umieścił młodą kobietę. Ma ona na głowie opaskę ozdobioną makówkami i biały welon. Według kierownika działu sztuki w radomskim muzeum Katarzyny Posiadały, postać ta ma charakter symboliczny. - Wydaje się, jakby młoda kobieta otaczała opiekuńczym welonem dwie starsze siostry Malczewskiego. Może to być symbolem młodości, która pochyla się nad starością - mówi Posiadała. Dodaje, że sposób kompozycji i kadrowania portretu przypomina sztukę renesansu. Muzeum w Radomiu od wielu lat gromadzi prace i pamiątki związane z urodzonym w tym mieście patronem placówki - Jackiem Malczewskim. W 1925 roku rada miasta kupiła od artysty do sali posiedzeń tryptyk "Mój pogrzeb" i "Autoportret". Dzieła te zapoczątkowały zbiór obrazów Malczewskiego w Radomiu. Obecnie kolekcja liczy 46 obrazów olejnych, 11 akwarel i pasteli, 54 rysunki i dwa szkicowniki oraz obszerne archiwum rodzinne, na które składają się cenne dokumenty, dyplomy, zdjęcia i listy. W muzeum oglądać można stałą wystawę twórczości Malczewskiego. Wśród eksponatów są prace będące własnością placówki, jak i te oddane w depozyt przez prywatnych kolekcjonerów. Wśród prezentowanych dzieł znajdują się m.in. słynne obrazy Malczewskiego "Autoportret z muzą" i "Zatruta studnia z chimerą" oraz szereg portretów członków rodziny i znajomych artysty. Z osobistych pamiątek po artyście na uwagę zasługują m.in. dokument potwierdzający otrzymanie przez Malczewskiego tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego czy też dyplom, który wraz ze złotym medalem artysta otrzymał na wystawie w 1900 r. w Paryżu za obraz "Błędne koło". Jacek Malczewski to jeden z najwybitniejszych polskich symbolistów. Urodził się w 1854 roku w Radomiu, z którym od pokoleń związana była jego rodzina. Jego nauczycielem i wychowawcą był znany przyrodnik i humanista Adolf Dygasiński, który przygotowywał przyszłego malarza do nauki w gimnazjum w Krakowie. Od 1837 roku Malczewski studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (dwa lata pod kierunkiem Jana Matejki). W latach późniejszych wyjeżdżał do Francji, Włoch i Monachium. Całe swoje dorosłe życie związał jednak z Krakowem. Był artystą uznanym już za życia. W Radomiu na kilka lat przed jego śmiercią jego imieniem nazwano jedną z ulic. Pięćdziesięciolecie jego pracy twórczej w 1925 roku uczczono wystawami w Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Lwowie. Zmarł 8 października 1929 roku, na dwa lata przed śmiercią utraciwszy wzrok. Został pochowany na Skałce w Krakowie.