Noc Świętojańska zwana wcześniej Nocą Kupały, to święto nie tylko sięgające głęboko w obyczaje słowiańskie, ale zawierające też pierwiastki celtyckie, germańskie i indoeuropejskie. Obchodzone w okresie letniego przesilenia, dawniej było świętem pełnym magii i wróżb, świętem miłości, radości, a także urodzaju i płodności. Obyczaje sobótkowe zawsze były związane z kultem ognia i wody. Kult wody przetrwał do dziś w obrzędzie puszczania wianków na wodę z nurtem rzeki. Rodzaj wróżby miłosnej Pierwotnie chodziło o pozyskanie życzliwości wody, później był to rodzaj wróżby miłosnej. Jeśli wianki puszczone przez chłopca i dziewczynę spotkały się na wodzie, oznaczało to, że młodzi się wkrótce pobiorą. Do tradycji nocy świętojańskiej należy też poszukiwanie kwiatu paproci. Ten czarodziejski kwiat, który zgodnie z legendą, kwitnie tylko raz w roku w noc sobótkową, ma zapewnić bogactwo i dostatek. Ten kto go znajdzie, będzie szczęśliwy i spełnią się wszystkie jego marzenia. Nieistniejący kwiat paproci trafił na stałe do masowej wyobraźni, o czym śpiewały z przekonaniem Alibabki w piosence "Kwiat jednej nocy", wygrywając I nagrodę na sopockim festiwalu w 1969 roku. Z kolei kult ognia, który dawniej był symbolem miłości i życia rodzinnego, zachował się w zwyczaju palenia ognisk. Płomienie miały moc oczyszczającą. Odstraszały też złe moce i czarownice, które w noc świętojańską wykazywały największą aktywność i szkodziły ludziom. Najkrótsza noc w roku Noc Kupały, zwana też Sobótką przypadała w najkrótszą noc w roku - z 21 na 22 czerwca. W czasach przedchrześcijańskich zawierała liczne elementy wierzeń i rytuałów pogańskich. Była jednym z najradośniejszych słowiańskich świąt. Jej zwyczaje kultywowano mimo postępującej chrystianizacji. Z czasem Kościół przysposobił święto, początkowo próbując powiązać je z Zielonymi Świątkami, później nadając mu nowego patrona, nazwę i nowe znaczenie rytuałom. Magiczna Noc Kupały W X wieku Kupałę zastąpiono świętym chrześcijańskim, obierając za patrona Świętego Jana Chrzciciela, którego uroczystość przypada 24 czerwca. Tak więc bujna Noc Kupały kojarzona z czarami i sabatem zmieniła się w powściągliwą Noc Świętojańską. Mimo chrześcijańskiej otoczki i upływu wieków, w ludzkiej pamięci przetrwała jednak jako magiczna Noc Kupały. Bez względu jednak na nazwę, czy jako Noc Kupały, Sobótka czy Noc Świętojańska, bez wątpienia ta wyjątkowa noc zawiera pamięć minionych wieków i jak każdy obyczaj i obrządek, korzeniami sięga mroków przeszłości i prapoczątków naszej kultury.