Raport "Integracja społeczna i aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych zamieszkałych w małych miastach i na terenach wiejskich" przedstawiono na konferencji w ministerstwie pracy i polityki społecznej. Według spisu powszechnego z 2002 roku w Polsce było 5,5 mln niepełnosprawnych, najwięcej w województwach: lubelskim, lubuskim i małopolskim, a najmniej - w opolskim i mazowieckim. Wyższy wskaźnik niepełnosprawności był wśród kobiet niż mężczyzn, niepełnosprawność bardziej dotyczy osób zamieszkałych na wsi niż w miastach. Jedna ze współautorek raportu Barbara Gąciarz powiedziała, że osoby niepełnosprawne na wsi cechuje ubóstwo i życie uzależnione od zasiłków i pomocy. "Te bariery mają swoje podstawy rodzinne" - powiedziała. Podkreśliła, że "dla rodziny najważniejsza jest dbałość o zdrowie osób niepełnosprawnych". "Jest też zrozumienie dla edukacji do poziomu gimnazjalnego, dalszy wysiłek jest uznawany za zbyt duży dla osoby niepełnosprawnej" - powiedziała. Jej zdaniem mocno zauważalny w rodzinach wiejskich z osobą niepełnosprawną jest "syndrom ochrony przed obcym światem" - oparcie się wyłącznie na siłach i możliwościach rodziny. - Powoduje to niedostosowanie społeczne, skutkuje brakiem trwałych więzi społecznych, reprodukcją ubóstwa i bezrobocia, bezradnością w sprawach opiekuńczo-wychowawczych, uzależnieniem od pomocy i brakiem aktywnego poszukiwania możliwości zmiany swojej sytuacji - powiedziała. Według Gąciarz, by zmienić tę sytuację, konieczne jest wdrożenie nowoczesnej polityki edukacyjnej, wykorzystanie polityki informacyjnej i możliwości, jakie daje społeczeństwo informacyjne. Druga ze współautorek raportu prof. Antonina Ostrowska zwróciła uwagę na potrzebę wzmocnienia roli pracowników społecznych, którzy - jak powiedziała - mogliby bardziej motywować osoby niepełnosprawne do większej aktywności. W sytuacji "przeciążenia" rodzin problemami osoby niepełnosprawnej znacząca byłaby rola wolontariatu. Zdaniem prof. Antoniny Ostrowskiej dużą rolę mógłby odegrać Kościół, by przekonać osoby niepełnosprawne, że są osobami pełnowartościowymi, a także lokalne zakłady pracy, które mogłyby się bardziej otworzyć na osoby niepełnosprawne. Prof. Ostrowska podkreślała także, że duże znaczenie w przełamywaniu izolacji osób niepełnosprawnych mają dzienne ośrodki pobytu, środowiskowe domy samopomocy, a także warsztaty terapii zajęciowej. Umożliwiają one kontakt niepełnosprawnych z innymi osobami i podejmowanie nowych zadań. Raport opracowano na podstawie wywiadów z osobami niepełnosprawnymi w 12 gminach.