W dziale prac naukowych i popularnonaukowych laureatem został Grzegorz Motyka za publikację "Od rzezi wołyńskiej do akcji "Wisła". Konflikt polsko-ukraiński 1943-1947" (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011). Jak napisał w swojej recenzji w "Polityce" Wiesław Władyka, książka podsumowuje badania Grzegorza Motyki nad konfliktem polsko-ukraińskim w latach 1943-47. "Jest także próbą odnalezienia właściwych pojęć i słów, za pomocą których wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat wpisują się w bardzo współczesne rozważania o zbrodniach wojennych, ludobójstwie, winie i karze, a także o polityce przebaczania" - napisał Władyka. Odbierając nagrodę autor książki Grzegorz Motyka zauważył, że - zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie - coraz bardziej popularne stają się skrajne wersje historii. "Coraz częściej uważa się, że najbardziej radykalna wersja historii jest tą prawdziwą. A ja, żeby zacytować Jerzego Giedroycia, (...), uważam, że w relacjach polsko-ukraińskich należy powiedzieć całą prawdę, ale tylko prawdę" - mówił Motyka. "Osobista historia III Rzeczypospolitej" (Rosner i Wspólnicy, Warszawa 2011) Aleksandra Halla została nagrodzona w dziale pamiętników i wspomnień. "Właśnie ta konwencja, że pisałem osobistą historię dwudziestolecia, że w znacznej mierze ten punkt ciężkości był położony na pierwsze lata III Rzeczypospolitej, której byłem czynnym politykiem, a zwłaszcza na rząd Tadeusza Mazowieckiego i jego rolę, pozwoliły mi pokazać prawdziwe postaci, prawdziwych twórców III Rzeczypospolitej" - opowiadał Hall, dziękując Tadeuszowi Mazowieckiemu za obecność na uroczystości rozdania nagród. W dziale źródeł historycznych uhonorowano Mirosława A. Supruniuka za książkę "Uporządkować wspomnienia. Nieautoryzowane rozmowy z Jerzym Giedroyciem" (Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Emigracji, Toruń 2011). Książka Supruniuka jest zapisem rozmów przeprowadzonych z Jerzym Giedroyciem w 1993 roku w Paryżu. Sam Giedroyc - zmarły w 2000 roku - nie poznał ostatecznej wersji tekstu. Nagrody Historyczne "Polityki" po raz pierwszy zostały przyznane w 1959 r. Pierwszym laureatem został żołnierz Armii Krajowej Zygmunt Klukowski za książkę pt. "Dziennik z lat okupacji". Nagrody ogłaszano co roku, z wyjątkiem dwukrotnej przerwy - raz w latach siedemdziesiątych, gdy władze PRL zawiesiły tę nagrodę, ponieważ redakcja nie uległa naciskowi, by zmienić kandydatów do nagrody oraz jurorów, a po raz drugi - w latach 1981 i 1982, gdy "Polityka" nie chciała przyznać nagród w warunkach stanu wojennego. Laureatami tej nagrody byli m.in. Władysław Bartoszewski, Andrzej Garlicki, Andrzej Paczkowski, Franciszek Ryszka, Janusz Tazbir, Marian Brandys, Jacek Kuroń, Mieczysław Rakowski i Jerzy Eisler.