należy do najbardziej cenionych polskich humanistów. "Całym swoim życiem, zaangażowaniem społecznym, wyborami politycznymi pokazuje, jak drogi mu jest europejski świat wartości: prawa człowieka, solidarność społeczna, tolerancja i sprzeciw wobec krzywdy drugiego człowieka" - powiedział prof. Jan Pomorski z lubelskiego Uniwersytetu im. Marii Curie Skłodowskiej podczas wręczania Pomianowi doktoratu hc tej uczelni w 2003 roku. - To uznany politolog, wnikliwy obserwator i komentator naszej polskiej i europejskiej współczesności, przeciwieństwo uczonego gabinetowego, odgradzającego się programowo od głosów "ulicy" - dodał Pomorski. Krzysztof Pomian urodził się w Warszawie w 1934 roku. Po wybuchu wojny wywieziony razem z rodziną do Kazachstanu. W grudniu 1941 r. tuż po zwolnieniu z łagru (na mocy amnestii dla Polaków) umarł jego ojciec. W 1946 wraz z matką wrócili do Polski. W 1952 r. Pomian rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego i wstąpił do PZPR. Należał do radykalnej lewicowej młodzieży studenckiej zwalczającej stalinizm. W październiku 1956 r. organizował wiece studenckie na Politechnice Warszawskiej. Po wygłoszeniu w 1966 r. krytycznego referatu wobec PZPR został wykluczony z partii, a kiedy dwa lata później, w marcu 1968, poparł wystąpienia młodzieży studenckiej, został usunięty z uniwersytetu wraz z 20 innymi pracownikami tej uczelni, m.in. Leszkiem Kołakowskim. Szykanowany przez władze, w 1973 r. wyemigrował do Francji. Podjął pracę w Centre National de la Recherche Scientifique w Paryżu. Związał się "Kulturą", był jednym z najbliższych współpracowników Jerzego Giedroycia. Wspierał działalność emigracyjnej opozycji. Od 1999 r. jest profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ma na swoim koncie ok. 400 publikacji. Najsłynniejsze jego książki to m.in. "Przeszłość jako przedmiot wiedzy", "Przeszłość jako przedmiot wiary", "Europa i jej narody", "Zbieracze i osobliwości. Paryż-Wenecja XVI-XVIII wiek", "Oblicza dwudziestego wieku". Jest także współautorem, razem z Jerzym Giedroyciem, "Autobiografii na cztery ręce" (1994). Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego przyznawana jest za reportaż literacki, opowiadania i literacką eseistykę. Ma na celu upamiętnienie twórczości Ksawerego Pruszyńskiego. Jej laureatami byli m.in. , Jacek Żakowski, Hanna Krall, Teresa Torańska.