Performans, który odbędzie się w niedzielę po zakończeniu spektaklu "Turandot" Giacomo Pucciniego, stanowi jedno z artystycznych przedsięwzięć realizowanych w operze przez Centrum Sztuki Współczesnej. - Dźwiękowy performans jest próbą opisu przestrzeni jako jednego z elementów rutyny, porządkującej życie człowieka - powiedział Grzegorz Borkowski, kurator Centrum Sztuki Współczesnej pracujący przy wydarzeniach organizowanych przez tę placówkę w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. Jak podkreślił, "stukot butów osób wchodzących i wychodzących ze spektakli jest częścią życia tego gmachu". Według niego, miejsca determinują sposób zachowania się. Postawy przyjmowane jako zwyczajne w muzeach, parkach czy gmachach teatrów nadają rytm zdarzeniom, w których codziennie uczestniczy każdy człowiek. Wykonujący "taniec kroków" na schodach opery nie będą widziani przez publiczność, słuchającą "koncertu" na parterze gmachu. Uwaga widzów ma być skupiona przede wszystkim na rozbrzmiewającej w teatrze muzyce wystukiwanej obcasami. Po zakończeniu performansu można będzie obejrzeć wystawę "Dyfuzje współczesności", na której zgromadzono prace znanych współczesnych artystów z kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Prezentowana będzie twórczość Magdaleny Abakanowicz, Krzysztofa Bednarskiego, Christiana Boltanskiego, Iwony Demko, Marka Kijewskiego, Grzegorza Klamana i Jarosława Kozakiewicza. Ekspozycję można zwiedzać przed przedstawieniami i podczas antraktów do 24 listopada. Muzyka stanowi ważny element artystycznej działalności Zorki Wollny. Artystka była pomysłodawczynią oratorium na orkiestrę i chór mieszkańców, odegranego na ulicy Chmielnej w Warszawie podczas tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień". Grana przez profesjonalnych wykonawców muzyka towarzyszyła głosom mieszkańców miasta, wyrażających postulaty dotyczące społecznej polityki miasta. W podobnych przedsięwzięciach - m.in. projektach "Koncert na Landesmuseum", "Mieszkam w Ikea" i "Warsztaty gwizdania przy pracy" - Wollny skupia się na analizie zrytualizowanych gestów i zachowań, za pomocą których ludzie wyrażają uczucia. "Koncert na wysokie obcasy", przygotowany wspólnie z kompozytorką Anną Szwajgier, został po raz pierwszy zaprezentowany w 2004 roku w Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.