Duńska piosenkarka zadebiutowała w 2010 r. albumem "Philharmonics", który przyniósł jej rozgłos w ojczyźnie a także zagranicą dzięki charakterystycznemu, lekkiemu głosowi oraz kompozycjom, utrzymanym w konwencji muzyki folkowej. Została wyróżniona pięcioma nagrodami Danish Music Awards a jej debiutancki krążek zdobył status podwójnie-platynowej płyty w rok po swojej premierze. Pod koniec września 2013 r. ukazała się druga płyta Obel "Aventine", która zdobyła status złotej płyty. Obel (ur. 1980 r. w Kopenhadze) już we wczesnym dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie, wykonując kompozycje Chopina i Bartoka. "Miałam nauczyciela muzyki, który powiedział mi, że nie powinnam nigdy grać czegoś, co mi się nie podoba. Więc po prostu grałam, na co miałam ochotę" - tłumaczyła wokalistka w wywiadach. Jednym z jej najwcześniejszych wzorów muzycznych był Jan Johansson, szwedzki pianista jazzowy i folkowy. - Nigdy nie interesowały mnie wielkie aranżacje na orkiestrę. Mam słabość do prostych, niemal dziecinnych melodyjek - mówiła piosenkarka. Gdy skończyła siedem lat, zaczęła grać na gitarze basowej i śpiewać w zespole, który występował na festiwalach muzycznych a nawet nagrał kilka piosenek. W następnych latach, dzięki pomocy duńskiego producenta Eltona Theandera, stanęła na czele kopenhaskiego zespołu Sohio. Po kilku latach pracy w formacji, piosenkarka zdecydowała się na karierę solową. Wśród swoich głównych inspiracji wokalistka wymienia m.in. kanadyjską wokalistkę folkową Joni Mitchell a także Roya Orbisona, PJ Harvey, Portishead oraz francuskich impresjonistów, Maurice'a Ravela, Erica Satiego i Claude'a Debussy'ego. W jednym szeregu z tymi muzykami Obel wymienia także pisarza Edgara Allana Poe i reżyserów filmowych: Alfreda Hitchcocka i Ingmara Bergmana. Jej piosenka "Just So" przyniosła jej popularność, dzięki temu, że została wykorzystana w niemieckiej reklamie sieci komórkowej. Trzy inne utwory znalazły się na ścieżce dźwiękowej filmu "Submarino" w reżyserii Thomasa Vinterberga a także serialu "Chirurdzy".