Reżyserka, Anne Fontaine, zaprezentowała biografię Chanel jako historię ubogiej, osieroconej dziewczyny z prowincji, która dzięki wyjątkowo silnej osobowości po latach stała się ikoną mody i zgromadziła fortunę. Muzykę do filmu skomponował Alexandre Desplat, dwukrotnie nominowany do Oscara - za muzykę do "Królowej" (reż. Stephen Frears) i "Ciekawego przypadku Benjamina Buttona" (reż. David Fincher) oraz do Azjatyckiej Nagrody Filmowej - za muzykę do "Ostrożnie, pożądanie!" (reż. Ang Lee). Coco Chanel (właściwie: Gabrielle Chanel; 1883-1971) zrewolucjonizowała damską modę, lansując ubrania o prostych fasonach oraz pozbawione ozdób krótkie suknie. Stała się ikoną francuskiej haute couture. Symbolami Chanel są sukienka "mała czarna" oraz słynne perfumy Chanel No.5 - po raz pierwszy zaprezentowane w 1921 r. - których wielbicielką była m.in. Marilyn Monroe. Oryginalny tytuł filmu Fontaine to "Coco avant Chanel" (czyli: "Coco przed Chanel"). Reżyserka nie skupiła się bowiem na tym okresie życia bohaterki, gdy odnosiła ona sukcesy jako projektantka. Zaprezentowała to, co działo się wcześniej - zanim Chanel rozpoczęła karierę w świecie mody. Przedstawiła dzieciństwo Chanel i jej młodość. Przywołała wydarzenia z biografii, które mogły wywrzeć wpływ na późniejszy sposób bycia oraz styl projektowania Chanel. Słynną projektantkę zagrała 32-letnia Francuzka Audrey Tautou, znana z roli w "Amelii" Jean-Pierre'a Jeuneta (2001). Gabrielle Chanel przyszła na świat w ubogiej rodzinie na francuskiej prowincji. Bardzo wcześnie straciła rodziców i jako mała dziewczynka trafiła do sierocińca prowadzonego przez zakonnice. W wieku 20 lat pracowała jako pomoc w pasmanterii, haftując i wprowadzając krawieckie poprawki. Dorabiała jako szansonistka we francuskich kawiarniach. Od tytułu jednej ze swoich piosenek, "Ktokolwiek widział Coco" - o małym zagubionym piesku, który wabił się Coco - wzięła swój pseudonim. Karierę w świecie mody rozpoczęła w 1913 r., gdy zamieszkała w Paryżu i założyła tam swój pierwszy sklep z kapeluszami oraz damskimi strojami własnego projektu. Pieniądze na założenie sklepu otrzymała od jednego ze swych kochanków. - To nie cała otoczka świata mody zafascynowała mnie w Coco, ale właśnie siła charakteru tej wyjątkowej kobiety - tłumaczy Anne Fontaine. - Poruszyła mnie jej zdolność do utrzymania samodyscypliny. Tej dziewczynie z głębokiej prowincji, biednej, niewykształconej, ale za to z nieprzeciętną osobowością, przeznaczone było wyprzedzić swoją epokę. Fontaine podkreśla liczne możliwe związki między biografią Chanel a jej projektami. Na przykład jeśli chodzi o słynną "małą czarną", którą Coco wprowadziła na światowe salony. "Mała czarna" - zwraca uwagę Fontaine - jest w pewnym sensie nawiązaniem do prostych strojów, które nosiło się w domu sierot. Można się zastanawiać czy "mała czarna", projekt, który dzięki niewiarygodnej jak na owe czasy prostocie przyniósł artystce rozgłos, nie był w rzeczywistości projektem dla niej samej, kobiety dotkniętej samotnością". Sama Coco Chanel mawiała: - Czerń zawiera w sobie wszystko, biel również. Barwy te wyrażają piękno absolutne, odwieczną harmonię. Fontaine zwraca w filmie uwagę także na skrywaną pod maską chłodu i niezależności wrażliwość Chanel, obawiającej się okazywania uczuć. Lata dzieciństwa i młodości Coco obfitowały w wydarzenia traumatyczne - argumentuje reżyserka.