Waldemar Świerzy zaprojektował ponad półtora tysiąca plakatów o tematyce kulturalnej, m.in. do sztuk teatralnych, wystaw, filmów i imprez muzycznych. Był czołowym przedstawicielem polskiej szkoły plakatu - grupy plakacistów tworzącej w latach 60. i 70. XX wieku, których prace zdobyły międzynarodowy rozgłos. Obok Świerzego do grupy należeli m.in.: Henryk Tomaszewski, Roman Cieślewicz, Jan Lenica, Jan Młodożeniec, Franciszek Starowieyski, Wojciech Fangor. - Plakat tworzyli u nas plastycy, a nie absolwenci kursów reklamowych, jak to było na Zachodzie - tłumaczył Świerzy fenomen polskiej szkoły plakatu w wywiadzie z Elżbietą Dzikowską, autorką książki "Artyści mówią. Wywiady z mistrzami grafiki". - To właśnie plastycy sprawili, że plakat stał się zjawiskiem artystycznym, odważnym, inspirującym, proponował śmiałe rozwiązania - podkreślił. Świerzy, twórca kilkunastu plakatów do Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień", wyznał w rozmowie z Dzikowską, że najchętniej opracowuje grafikę do imprez muzycznych. Jak wyjaśnił, muzyka pozwala mu oderwać się od dosłowności. "Nie muszę się zawężać do słów "Bach" albo "Mozart", pragnę przekazać klimat ich sztuki. Przełożyć muzykę na kolor, bo i muzyka, i barwa mają swój dźwięk i smak - mówił. Waldemar Świerzy urodził się 9 września 1931 roku w Katowicach. W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Grafiki w katowickiej filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczył się warsztatu u prof. Józefa Mroszczaka. Pedagog przekonał młodego artystę do przeprowadzki do Warszawy, gdzie zaproponował mu pracę w dziale graficznym Wydawnictwa Artystyczno-Graficznego (potem Krajowej Agencji Wydawniczej), dla której Świerzy pracował przez wiele lat. W 1959 roku Świerzy został laureatem Grand Prix im. Henri de Toulouse-Lautreka na 1. Międzynarodowej Wystawie Plakatu Filmowego w Wersalu za plakat do filmu "Czerwona oberża" Claude'a Autant-Lary'ego. Ten przykład wczesnej twórczości artysty, przedstawiający wydłużoną twarz Fernandela, francuskiego aktora i odtwórcy głównej roli w filmie, przeszedł do światowej klasyki plakatu. Plakat "Czerwona oberża" stanowił zapowiedź głównego nurtu w pracach Świerzego - plakatów portretowych. W 1962 roku Świerzy otrzymał trzecią nagrodę w konkursie im. Toulouse-Lautreka w Wersalu za plakat do filmu "Dwa piętra szczęścia" węgierskiego twórcy Janosa Hersko. W 1965 roku artysta rozpoczął pracę wykładowcy w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Wykłady prowadził także w Hawanie, Meksyku i w Hochschule der Kunste w Berlinie Zachodnim. W 1994 roku objął pracownię plakatu na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych Świerzy. Artysta zajmuje się też ilustrowaniem książek i projektowaniem okładek płyt, kalendarzy i znaczków pocztowych. Jest autorem obwolut do serii wydawniczej "Współczesna proza światowa" PIW-u. Opracowywał grafikę pawilonów polskich na międzynarodowych targach, m.in. w Nowym Jorku, Wiedniu, Pekinie, Casablance i Poznaniu. W 1979 roku został przewodniczącym Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie. Impreza, organizowana co dwa lata przez Muzeum Plakatu w Wilanowie, została powołana w 1966 roku z inicjatywy przedstawicieli polskiej szkoły plakatu. Było to pierwsze na świecie biennale poświęcone sztuce plakatu. Świerzy otrzymał dwukrotnie I nagrodę w Konkursie Plakatów Filmowych tygodnika "Hollywood Reporter" w Los Angeles. W 1975 roku doceniono jego plakat do filmu "Ziemia obiecana" Andrzeja Wajdy, w 1985 roku - do "Psów wojny" Johna Irvina. Prace artysty są eksponowane w największych światowych galeriach, m.in. Stedelijk Museum w Amsterdamie, Kunstbibliothek w Berlinie, Institute of Contemporary Art w Londynie i Ermitażu w Petersburgu.