W tym roku mija 55 lat od jego śmierci. Stanisław Wojciechowski urodził się 15 marca 1869 roku w Kaliszu. W 1888 roku ukończył Męskie Gimnazjum Klasyczne w Kaliszu i rozpoczął studia na Wydziale Fizyko-Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W młodości był działaczem ruchu robotniczego - od roku 1890 działał w Związku Młodzieży Polskiej "Zet", a od roku 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. Uczestniczył w zjeździe założycielskim Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) w Paryżu w 1892 roku i I zjeździe tej partii w Wilnie w 1893 roku. W roku 1905 wycofał się z działalności partyjnej i zerwał z PPS. W roku 1906 współtworzył Towarzystwo Kooperatystów w Warszawie i czasopismo spółdzielcze "Społem", którego redaktorem był od 1906 do 1915 roku. W roku 1915 wraz z Centralnym Komitetem Obywatelskim ewakuował się do Rosji, gdzie po rewolucji lutowej, w 1917 roku stanął na czele rady Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie światowej, w latach 1919?1920 był ministrem spraw wewnętrznych. Od 1920 roku należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego "Piast". 20 grudnia 1922 roku został wybrany na drugiego prezydenta RP. W jedynym głosowaniu Zgromadzenia Narodowego stosunkiem głosów 298 do 221 pokonał ówczesnego prezesa Polskiej Akademii Umiejętności, Kazimierza Morawskiego. Urząd sprawował od 22 grudnia 1922 do 15 maja 1926 roku, kiedy to w wyniku majowego zamachu stanu zrzekł się funkcji. Do czasu objęcia urzędu przez Ignacego Mościckiego obowiązki prezydenta pełnił wówczas marszałek Sejmu, Maciej Rataj. Po wycofaniu się z życia politycznego Wojciechowski został profesorem w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie wykładał do 1939 roku. Od roku 1927 prowadził także Spółdzielczy Instytut Naukowy. Był autorem opracowań z zakresu historii spółdzielczości m.in. "Historii spółdzielczości polskiej do 1914 roku" (1939). Jego córka Zofia wyszła za mąż za Władysława Jana Grabskiego, syna Władysława Grabskiego - polityka i uczelnianego kolegi Wojciechowskiego. Stanisław Wojciechowski zmarł 9 kwietnia 1953 w Gołąbkach koło Warszawy. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Powązkach.