Prace renowacyjne, dzięki wsparciu resortu kultury, przywróciły blask kamiennej elewacji świątyni. Zakonserwowane zostały także polichromie w kopule kruchty. Bernardyni własnym sumptem wyremontowali więźbę i wymienili pokrycie dachu kościoła. Zakonnicy poinformowali, że w niedalekiej przyszłości odrestaurowane zostaną jeszcze m.in. ogrodzenie i bezpośrednie otoczenie świątyni. Kościół pochodzi z XVII wieku. Powstał w podkalwaryjskiej wsi Brody w miejscu, w którym fundator sanktuarium, Mikołaj Zebrzydowski, wybudował w 1611 roku małą kaplicę. Dużą świątynię zaczął wznosić cztery lata później. Powstała na rzucie wydłużonego prostokąta z półkolista absydą i półeliptyczną kruchtą. Nosi cechy barokowe. Śmierć Zebrzydowskiego w 1620 roku i prawdopodobnie wadliwe założenie fundamentów na podmokłym terenie spowodowały przerwanie budowy. Dokończył ją syn Mikołaja - Jan Zebrzydowski. Kościół został konsekrowany przez biskupa Tomasza Oborskiego w 1642 roku. Świątynia po raz ostatni została gruntownie odrestaurowana na początku XX wieku. W 1992 roku powstała parafia Wniebowzięcia NMP w Brodach, a kościół został jej główną świątynią. Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej jest jednym z głównych ośrodków kultu maryjnego w Polsce. Jego fundatorami była w XVII wieku rodzina Zebrzydowskich. Równolegle z klasztorem bernardynów wybudowano dróżki Męki Pańskiej, przypominające kompozycją topograficzną i architektoniczną miejsca święte w Jerozolimie. Liczą one wiele kilometrów i łączą ze sobą 41 obiektów sakralnych położonych w Kalwarii Zebrzydowskiej i w pobliskich miejscowościach.