Impreza potrwa dwa tygodnie. Organizatorzy postanowili zmienić dotychczasową formułę biennale na triennale, aby dostosować ją do kadencji władz Stowarzyszenia Architektów Polskich (SAP). Przesunięto też termin imprezy - z jesieni na wiosnę. W ramach triennale w kilku miejscach Krakowa będzie można zobaczyć siedem wystaw poświęconych architekturze. Rozstrzygniętych zostanie też pięć konkursów. Tematem głównego konkursu "Trzeci wymiar architektury" jest architektoniczna wizja 50 wieżowców dla Krakowa. - 50 wież dla miasta Krakowa. Powiedzą państwo, że to jest niemożliwe, żeby wież było aż 50. Powiecie, że triennale jest nierealne, ale ono zawsze takie było. Gdy projektowaliśmy kładki na Wiśle, wszyscy mówili, że to niemożliwe, a teraz kładki będą. Gdy projektowaliśmy rewitalizację Nowej Huty, wszyscy mówili, że to bez sensu, a teraz ma być organizowany profesjonalny konkurs na rewitalizację Nowej Huty. Biennale, a teraz triennale przebija nowe horyzonty, inne sposoby myślenia o mieście - powiedział na konferencji prasowej prezes krakowskiego Oddziału SAP, Piotr Gajewski. W jury konkursu zasiadają architekci z Berlina, Warszawy, Amsterdamu i Tokio. Ogłoszenie wyników nastąpi 17 kwietnia. Główna wystawa triennale - "Archigram 1961-74" - zapowiadana jest jako wydarzenie w polskim środowisku architektonicznym. Gościem specjalnym krakowskiego triennale jest londyńczyk Dennis Crompton, jeden z założycieli grupy Archigram, który przygotował wystawę. Archigram był jedną z najważniejszych grup architektonicznych drugiej połowy XX w. Założyło ją w 1961 r. sześciu młodych Brytyjczyków, którzy uznali, że architektura powinna dotrzymywać kroku zmieniającemu się światu. Nazwa grupy pochodzi od tytułu magazynu, który początkowo wydawali pod tytułem "ARCHItecture teleGRAM", później skróconym do: "Archigram". Pierwszy numer magazynu, wydrukowany na pojedynczym arkuszu taniego papieru sprzedał się w 300 egzemplarzach. Starsi architekci uznali pismo za studencki żart. Pod koniec lat 60. magazyn "Archigram" sprzedawał się w tysiącach egzemplarzy. Po wygranej w konkursie na centrum rozrywkowe w Monte Carlo w 1969 r. członkowie Archigramu założyli własne biuro. Zwycięski projekt nigdy nie został zrealizowany z braku funduszy. W momencie rozpadu w 1974 r. Archigram miał na koncie tylko trzy zrealizowane projekty: plac zabaw w Milton Keynes, aranżację wystawy w Commonwealth Institute w Londynie oraz basen dla piosenkarza Roda Stewarta. Niezwykle silny nurt architektury eksperymentalnej tamtego okresu załamał się u progu lat siedemdziesiątych. Wielcy twórcy architektury eksperymentalnej nagle utracili sławę i znaczenie. Ale grupa Archigram działała nadal - na płaszczyźnie dydaktycznej w AA School of Architecture. W latach osiemdziesiątych XX w. stała się ona najbardziej wpływową szkołą architektury na świecie. - Problem Archigramu polegał na tym, że to była architektura eksperymentalna, nie do budowy. Ta architektura była pewnym ziarnem, które zostało rozrzucone w Europie, i które zaowocowało tym, co teraz mamy na Kontynencie - podsumował Gajewski. Organizatorem triennale jest SAP.